Guðmundur var að fara með pabba sínum í bíltúr og hann fór með hann á elliheimilið í Hammbery á íslandi. Póstnúmerið í skuggabæ var 1902010, já það er svaka leiðinlegt að muna þetta(en það er annað mál).
Já og pabbi hans stakk upp á að fara heimsækja Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson.
Síðan þegar þeir voru mættir og alles, þá fóru þeir að hitta Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson. Þeir spjölluðu um allt um himins og jarðar.
T.d. þetta:
Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson: (talar eins og gömlum manni sæmir). Heyrðu væni minn má bjóða þér nammi frá fyrri heimstíröldinni.
Nú hefst smá ræða.
Ég og annar maður sem nefnist fáranlegu nafni*hugsar* já núna mann ég það. Það var Jón Sigurðsson, allveg hreint og beint fáranlegt nafn.
*Guðmundur horfir á pabbi sinn þungum augum*
Pabbinn:Guðmundur minn við hlustum á Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson tala.
Guðmundur: Allt í lag.
Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson heldur áfram að tala:
Já mikið var ég hélt ég þyrfti að bíða í heila öld þangað til ég fengi að tala, reyndar væri ég örugglega dauður áður en einn öld í viðbót kæmi. En já byrjum á aðal atriðunni, fyrri heimstýr öldinni.
Ég og Jón Sigurðsson vorum að fara ráðast á Hittler þegar einhver fáviti komst í vegin fyrir mig og allt í einu sagði: Hvað eru þið að gera hérna tveir og fara ráðast á aðal manninn?
Við: Ekkert.
Hann: allt í lag.
Svo komumst við inn og ætluðum að labba beind af hurð Hittlers, en nei auðvita einhver fáviti kom fyrir okkur og talaði bara eitthvað fáranlegt tungumál, held samt að það hafi verið Danska, nei ég held að ég mundi skilja það ef það væri það,nei það er Þýska auðvita hann var fylgis maður Hittlers. Hvers konar kjáni get ég verið. *Settur Bob marley og setur strax á lagið: No women no cry. Byrjar svo sjálfur að syngja með.
Pabbi Gumma: Guðmundur minn eigum við ekki að fara koma?
Guðmundur: Jújú.
Þeir labba út og pabbi Guðmundar drekkur hann inní eldhúsið. Guðmundur fær sér Djús að hætti Elliheimilinns. Svo eftir dágóða stund byrja þeir að tala um hvert þeir eiga að fara.
Pabbi: Eigum við að koma að skoða fleira gamalt fólk?
Guðmundur: Nei, nennirðu að skutla mér heim ég ætla drífa mig í Cs.
Pabbi: Nei, við eigum eftir að skoða fleiri gesti.
Guðmundur: NEI!!! Má ég fara heim?
Pabbi: Nei, þú veðruður um kyrrt.
Svo byrja þeir að labba um alla ganga og koma svo að herbergi sem stendur á Marsibil Margrét Jóhannsdóttir(æjji nei núna komst upp um nafn Pabba gumma, Jóhann).
Guðmundur: Pabbi er þetta einhver sem við þekkjum eða?
Pabbi: Nei, bara fjölskyldu vinur.
Guðmundur: Allt í lag.
Svo labba þeir inn og allt það.
Svo þegar þeir koma inn segir gamla konan: Nei Jóhann minn hvað segir þú gott?
Jóhann(pabbinn): Bara allt fínt, ég kom með gest sem langaði að sjá þig.
Marsibil: Nei Jóhann minn hvað segir þú gott?(komin með Alzheimer)
Jóhann: Þú varst búin að spyrja mig af þessu Amma, Nei úps, Marsibil.
Marsibil: ó allt í lag.
Guðmundur: uhh?? Hver er þetta?
Marsibil: Ha ég?
Guðmundur: Já þú?
Marsibil: Ég er amma Pabba þíns og hlýt þá að vera Lang amma þín.
Guðmundur:*steinn hissa* Ha? Bíddu. Af hverju vissi ég það ekki pabbi?
Jóhann: Æjji ég og mamma þín vildum ekki láta þig vita af því.
Guðmundur: HA??? Þessi kona er skemmtilegasta kona í öllum all heiminum, svaka hress og bara allt. Ég elska hana(svona eins og elska mömmu og pabba).
Pabbi: Ha?? Ertu ekki að grínast? Við héldum að þú vildir ekki þekkja hana.
Guðmundur: Eru þið eitthvað biluð?.
Labbar önnur manneskja sem segir að þeir þurfa að fara því það er verið að fara taka gömlu konuna úr sambandi.
Guðmundur verður svo reiður að hann steikur fyrir og segir: NEI!! ÉG var að þekkja þessa konu í fyrsta skipti í dag og hún á að fá að lifa lengur þótt hún sé orðin 120 ára.
Fólkið í hvítu sloppunum: Nei því miður, þessi aldur er allveg óheiðarlegur hérna í hammbery.
Guðmundur: Nei þið vogið ykkur ekki.
Fólkið í hvítu sloppunum: Víst
Guðmundur: Nei
Fólkið í hvítu sloppunum:Víst
Guðmundur: Nei
Fólkið í hvítu sloppunum:Víst
Guðmundur:Nei
Fólkið í hvítu sloppunum:Víst
Guðmundur: Nei og ég hætti ekki fyrir en þið hættið og hættið við.
Fólkið í hvítu sloppunum: allt í lag. Eitt ár í viðbót ef hún verður ekki dauð.
Pabbi Guðmundar labbar út og leyfir Guðmundi og ömmu hans að vera saman um stund.
Þau spjalla um margt og mikið en samt það fyrsta sem guðmundur segir við hana er: Varst þú í fyrri heimstyrjöldinni?
Lang amman: Já var aðal hetjan drap aðal aðstoðar mann hittler og hann var á eftir mér allan tíman.
Guðmundur: er það segðu mér meira, Meira,meira,meira,meira.
Lang amma: Allt í lag. Þetta byrjaði allt sunnudaginn 7 nóvember 1890(veit ekkert dagsetninguna þegar það byrjaði svo ég sagði bara eitthvað) ég var að horfa á fréttirnar 17 ára gömul og sá að það var stríð í höndum um allan heim.
Ég hljóp beind inní herbergi mitt og opnaði skápinn svo aftur inní honum og hoppaði niður, svo stimplaði ég inn leyni orðið(allt svo háþróað hjá gömlu kerlingunni.) svo komst hún inn. Hún náði í búða,Hjálm,búning,skambyssu,táragas,kylfu,Haglabyssu og handsprengju. Ég komst upp og sagði fjölskyldu minni að opna skápinn og henda öllum fötum frá opna þá sá hurð og stimpla þessa stafi: 78013456 og þau gerðu það. Þau komu heil á húfi út eftir stríðið. Ég var búin að drepa fullt af fólki og svona. Síðan heyrði ég það í fréttum að hittler værri dauður, mér létti strax um bringu og varð strax létt. Ég fór út og skoðaði allt, en sá ekkert, bara rústir. En já ég verð nú að segja þér að ég bjargaði 9 mannslífum með því að labba þarna. Fyrsta mannslífið var lítið fallegt barn sem er dáið núna=(. Það hét karl eitthvað, svo var það Hann Jónas Rósenskrans Halldór Marinósson. Hann þykktist vera svo mikinn hetja það er ekki eðlilegt*byrjar að tala dálítið asnalega*, við gerum endalaust grín af þessu hér á elliheimillinu.
*flissar*
Svo var það eitthvað fólk sem ég er ekki allveg viss hvað hét. Alzheimer er allveg að drepa mig.
Guðmundur: Já ég þarf að fara.
Lang amma: allt í lagi gæskurrinn, komdu bara aftur á morgun ég skal þá segja þér seinni hlutan af sögunni.
Guðmundur: var þetta ekki búið?
Lang amma: Nei..
Guðmundur: ó.
*guðmundur kyssir ömmu sína í kinnina og segir: allveg óskaplega gaman að kynnast þér. Drífir sig síðan úr*
Hún öskrar bless. Og missir röddina og deyr.
Hann sá það ekki en fólkið í hvítu sloppunum hleypur strax inn og öskrar hún er dáinn, YEss.
Við þurfum ekki að hugsa lengur um hana. Jíbbí, Partý hjá fólkunum í hvítu sloppunum í kveld.
Guðmundur hleypur heim og segir pabba sínum að lang amma hans hafi sagt honum bara helminginn af sögunni og ætlar kannski að segja mér það á morgum.
Pabbi: vertu ekkert að fara þarna á morgun. Þú hefur gott af því að leika þér smá
Guðmundur: Allt í lagi pabbi og hleypur út til Steingríms.
Hann fer að leika sér við Steingrím og kemur svo aftur inn og fer beint í tölvuna. Sér það að það hafi dáið kona á elliheimilinnu í dag og það var amma hans.
Hann fera að hágrenja og svo kemur pabbi hans upp og spyr hvað er að og Guðmundur svarar að lang amma hans sé dauð.
Og hann fékk bara að þekkja þessa undur skemmtilegu konu í einn dag.
Pabbi hans fær stór samvisku bit og segir: fyrirgefðu gummi minn.
Gummi: allt í lag og heldur áfram að grenja.
Svo kemur af því að þeir þurfa fara í jarðaförinna og þeir mætta. Sagt í jarðaförinni:
Þessi kona 120 ára fyrir 3 vikum sló heimsmet sem er komið í heimsmetra bók og verður þar örugglega heil lengi er dáin í dag* allir að grenja nema sterku kallarnir, band vera þar,* svo líka sonarsonar hennar fékk bar að hitta hana í einn dag* litu allir á gumma* og hann vil endilega segja frá sögn sína hér.
Gumma frásögn:
Já hún langamma er besta langamma sem ég hef nokkrum tíman hitt, vil ekki segja meir.

Guðmundur gleymir þessum degi og alles. Hann verður allveg eðlilegur á ný og fer að æfa fótbolta á ný.

Sagan er 1393 orð.
The end.