Helga vaknaði mjög snemma morguns, hún fór framm og gekk berserkers gang um allt húsið.

Hún vakti mömmu sína og sagði henni að hún væri að fara fá sér að borða, mamman muldraði eitthvað.

Hún fékk sér kleinuhring og kók í morgunmat en samt náði hún alltaf að halda sér mjórri.

Hún kláraði kleinuhringin og fór með diskinn varlega ofan í vaskinn og hugsaði “æjj einhver gengur frá þessu”, hún átti heima í stórri íbúðarblokk, hún fékk hringingu frá vinkonu sinni, Láru og sagði við mömmu sína að hún væri að fara út.

Helga labbaði út, um leið og hún kom út opnaðist hurðin á móti og gamla gribban með göngugrindina gekk út.

Helgu brá örlítið, gamla konan sem var með eitt alveg hvít auga og vantaði nokkrar tær á hægri fót.

Það lak kalt vatn milli skins og hörunds hjá Helgu þegar að gamla konan heilsaði henni, það var líkt og hún væri að ásaka hana um glæp, Helgu fannst hún vera að þrýsta á sig, hún bara gat ekki svarað, hún var með kökk í hálsinum og hjartað í buxunum, Gamla konan starði einkennilega á Helgu en það eina sem fór í gegnum haus Helgu var það hvort hún myndi sleppa lifandi eða hvort að gamla konan skyldi halda henni hérna endalaust og heimta svar, þá ræskti Helga sig og heilsaði á móti.

Gamla konan hristi hausinn og tautaði eitthvað um æskuna nú til dags.

Helga sem var búinn að klóra djúpt far í vegginn eftir að hafa staðið á mjóu blaði sem aðskildi líf og dauða andaði léttar og labbaði niður stigann, út og í átt að leikvellinum.

Á sama tíma var strákur að nafni Láki sem vaknaði aðeins tveimur hæðum ofar í blokkini.

Hann vaknaði á litlu dýnuni sinni með lukku láka bókina sína sem hann hafði átt síðan hann var lítill, þótt hann væri orðinn 12 fannst honum samt þæginlegt að lesa Lukku Láka af og til.

Hann stóð upp og labbaði útum dyrnar, hann tók eftir bjórflöskum og pizzapökkum á gólfinu, þá fékk hann þessa ógurlegu byrði á samviskuna og hann bara varð að detta niður og gráta, afhverju gat kerlingin ekki gengið frá eftir sig?

Láki átti heima hjá mömmu sinni sem átti við drykkjuvandamál og fíkn á Heróíni að stríða.

Mamma Láka og pabbi Láka höfðu skilið fyrir tveimur árum en Mamma Láka hafði fengið forræðið afþví hún hafði blekkt dómaran með því að þykkjast gráta, þessi réttarsalur hafði verið eins og trúðasýning því að dómarinn hafði gleypt hvert einasta orð sem mamma Láka sagði.

Láki fór framm í eldhús og fékk sér cheerios og vatn í skál.

Hann titraði er hann setti vatnið í skálina því hann var með alvarlegan vítamínsskort.

Hann kláraði þetta og gekk svo inn til mömmu sinnar, þar var allt í drasli og tveir menn lágu hliðiná mömmu hans, Láki vissi alveg hvað þetta meinti og hann varð svo reiður að hann skellti hurðinni hjá mömmu sinni og labbaði útúr íbúðinni.

Hann labbaði niður stigana og útt að leikvellinum, hann sá Helgu og Helga sá hann, í eina millísekúndu hvarf allur heimurinn nema þau tvö og Láki horfði djúpt inn í augun á henni.

Láki labbaði í átt að rólunum en staðnæmdist svo og labbaði fyrir aftan blokkina, þar var gata og svo kom hjólhýsahverfi, einu sinni í lífinu langaði Lalla og að sjá fólk sem leið verr en hann.

Hann labbaði yfir götuna og slapp heill frá ógnandi málm drekunum þekktir sem bílar sem léku sér á þessum vígvelli þekktur sem gata.

Láki sá unga telpu standa í gættinni á hjólhýsi og inn í hjólhýsinu sá hann mann vera að berja konu til óbóta.

Láki labbaði framhjá ótal hjólhýsa, frá sumum heyrði hann stunur og hjá einu sá hann blað sem var með konum á (í gegnum gluggan) og allt í einu spýttist hvítur vökvi á gluggan.

Láki sá lítin kofa, þessi kofi var engin venjulegur kofi heldur stór, eða allaveganna stærri en venjulegir kofar..

Láki var svo forvitinn að hann bankaði þarna, hann bankaði þrisvar sinnum þar til að maður sem leit út eins og mosi í framan í hvítum hlýrarbol og gallabuxum svaraði, Láki ætlaði að heilsa en maðurinn hrinti honum niður og kyppti honum svo upp en þrýsti honum að bringuni.

Karlinn tók af sér beltið, leit í kringum sig, buxurnar duttu niður og hann ýtti Láka inn.

Láki varð aldrei heill aftur

ENdiR =D