Nú ætla ég að fjalla um Elliheimili.

Skemmtunin.
Það skemmtilegasta sem að gamalt fólk hefur við að hafast á elliheimilum, er strætó-spurningaleikurinn. (Nefndu fljótustu leið frá hlemm upp í Smáralind-
Taka leið fjögur, fara út á þriðja stoppi og taka svo leið sjö að Smáralind).
Og ekki kemst gamla fólkið út því við unglömbin höfum séð við því, rimlar og rafmagnsgirðingar.
Og ef þú ert að verða gamall, ekki einu sinni láta þig dreyma að fjölskylda þín sæki þig einhverntímann, heldurðu virkilega að þau vilji fleiri sögur af ‘gömlu góðu dögunum’ eða þegar að þú hittir Svein Björnsson, þáverandi forseta.
Ef að þú heldur það þá lifir þú í blekkingu. Mitt ráð: farðu frá fjölskyldu þinni, áður en þau troða þér inn.

Starfsfólkið.
Allflestir vita að aðeins starfsmenn ríkisins með sérstaka þjálfun í pyntingum, feminisma og nasisma, fá störf á elliheimilum.
Sem dæmi um starfsmenn á Elliheimilinu Grund má nefna:
Hitler ( Nei, hann er ekki dauður ), Jack The Ripper ( Ekki heldur hann…Hvað meinarðu, víst?! ) , Djöfulinn ( Já, hann er til ) og Jókerinn, óvin Batman.

Peningarnir.
Já, hvernig fá elliheimili peninga til þess að stunda þessar pyntingar?
Það eru þrjár megin tekjulindar.
Fyrsta og stærsta tekjulindin er Ríkið.
Ríkið borgar elliheimilum til að halda þessum óæðri borgurum úr sjónmáli, til að auka á notalegheit yngri Íslendinga.
Næst stærsta lindin eru fjölskyldur gamalmennanna, þær borga stórar summur fjár til að láta taka þau á brott.
Svo kemur hluti af þessum peningum frá gamla fólkinu sjálfu, það er að segja, gamla fólkið er látið sauma, prjóna, hekla og smíða, svo eru þeir hlutir sem að gamla fólkinu tekst að búa til seldir.
En það er ekki gaman, get ég sagt ykkur, að sitja 7 tíma á dag við það að prjóna peysu, alls ekki gaman.
Fólk er komið með blöðrur á hendurnar eftir þrjá tíma, og eftir sjö tíma er hvíta peysan líka rauð.

Sagan.
Saga elliheimila er afar áhugaverð.
Grikkir byggðu fyrsta elliheimilið til heiðurs Hadesi fyrir 2200 árum og skýrðu það ‘manaris kromeus’ sem að þýðir:
Ég vorkenni þeim sem stíga inn um þessar dyr.
Þetta var dýflissa sem að gömlu fólki var (Á þessum tíma 30-35 ára) hent inn og sálir frá undirheimum Hadesar fengu að pína allan sólarhringinn. Ekki óssvipað elliheimilum í dag.
Já, gamla fólkið hafði það ekkert betra í Grikklandi til forna.
Þangað til að Seifur skarst í leikinn og gaf þeim að borða einu sinni í viku.
Það er munaður sem að hundgamlir Íslendingar í nútímanum búa ekki við.

Lokaorð.
Ég vona núna að þið kunnið að meta Íslensk elliheimili, þar sem þau auðvelda líf okkar svo mjög. Starfsfólk elliheimila leggur sig daglega í mikla hættu þar sem að gamla fólkið á það til að veita mótstöðu við svipum og öðrum nauðsynlegum verkfærum. Já, Íslendingar, verum dugleg að henda gömlu fólki inn í myrkrið svo að það skyggni ekki á ljósið. Verum sterk, stiðjum elliheimilin.