Nú ætla ég að tala um gamallt fólk hér á huga. Mig langaði bara til þess svo ég gerði það bara. En nú ætla ég að byrja.


Sko personulega held ég að það sé alveg ógeðslega leiðinlegt að vera gamall.

Maður getur ekki gert rassgat nema hengið inni og talað við sjálfan sig því það nennir enginn að heimsækja þau.

Ég er að segja ykkur að hún blessuð langamma mín þorir ekki einu sinni að koma við lyklaborð á tölvu. Hún er svo hrædd um að fá straum. Ég meina kommon..

Þar að auki geta þau ekki stundað neinar íþróttir. Fullt af gömlu fólki sem getur ekki einu sinni spilað lengur skiluru. Þau rugla alltaf öllu saman.

Þegar ég var yngri þá spilaði ég oft við langömmu mína en gafst upp á endanum því hún sá ekki einu sinni munin á gosa og drottningu.

Já svo eru það þessi hel.. veikindi alltaf hreint. Sko ef langamma stendur upp þá er eins og það sé að líða yfir hana og svo meiðir hún sig svo mikið í bakinu blessunin.

Endalaus verkjarlyf og vesen. Hún getur valla staðið upp þegar hún situr. Þarf að rugga sér.

En það er ekki bara hún lang amma mín sem lendir í þessu, Nei..það gerir flest gamallt fólk.

En samt kunna þau alltaf að baka og elda góðan mat og er mjög skemmtileg..eða voru það allavega þanga til þau miss heirnina:(

Fokk hvað það er pirrandi. Endur taka hvert orð allavega tvisvar sinnum.

En samt er þetta allt hið fínasta fólk. Bara í litlu magni:P. Allavega þikir mér mjög vænt um ömmur mína og afa og langömmu og ég hef ekki annað en trú á því að það hafi flestir.

En elli heimili er bara sorg. Það er eins og fangelsi. Þeim er bannað að gera ýmislegt þar en einhvurstaðar þarf nú að geima þessa glæpamenn.

Þvílíkt pakk…en allavega var þetta greinin mín um gamallt fólk og eitthvað.

Plis ekki böggast útí stafsetningarvillur.

Takk fyrir ;)