Það var kaldur desembermorgunn snemma í apríl er svo bar við mundir að Ned vaknaði við að börnin hans voru að leika sér ærslafyllslega úti í garðinum. Ned vaknaði með andfælum og kveikti tafarlaust á skordýraeiturs úðaranum sem var úti í garði. Það eru liðinn 17 ár síðan hann lagði upp í hina miklu för með Galli Sopa, sem endaði eins og við flest öll vitum hvernig. Ned var búinn að eiga 15 börn með apanum síðan þá, en þau voru öll jafn gjörn á að sjá garðinn sér sem leikvöll og voru því skammlíf greyin. Ned fann það í loftinu að eitthvað var öðruvísi en venjulega, en það voru sennilega bara vindverkirnir eftir pastað sem apinn eldaði fyrir hann, það sem Ned vissi samt ekki var það að apinn var líka búinn að vera að elda grátt silfur í garð Nedda gamla. Það eina sem Ned hugsaði um þessa dagana var þátturinn
Amazing Raze sem hann hélt að hann hafði fengið aftur í loftið, en nú er hann kominn á það stig í lífinu þar sem hann getur ekki lifað í blekkingunni lengur.
Darraramm!
Ned situr snemma morguns fyir framan sjónvarpið, apinn var farinn í ferðalag til Hollywood til að leika í stórmyndinni apaspil, þegar allt í tveimur tekur hann eftir því að þetta er ekki Amazing Raze sem hann er að horfa á heldur American Idol! Ned bregður heldur en ekki í brún, stekkur upp klæðir sig í loðfeldinn sem hann saumaði sér úr skinninu á Galli Sopa, rauk út stökk á bak Fráks hins frækna jr. og þeysti til Bakersfield. Þegar þangað var komið stoppaði hann í bakarí staðarins og fékk sér kaffi og kleinur. Ekki leið á stuttu þar til að fólk fór að taka eftir því að það var frækinn drekabani í loðfeldi búinn til úr gömlum félaga hans sitjandi inní bakaríinu hjá þeim. Þannig að Ned var spurður hvað honum væri á höndum, Ned svari því að hann væri með galdrasilgju á hægri en ekkert á vinstri. En hann hefði átt að halda orðum sínum fyrir sig vegna þess að veggirnir í bakaríinu voru með eyru. Rétt um einni sekúntu og 78 sekúntubrotum eftir að Ned sleppti orðinu stukku tveir beljakar á hann og rændu hann silgjunni sinni, Ned vó annan þeirra en hinn komst undan á hjólaskautunum sínum eins og þeysibrandur í norðanvindi.
Ned var ekki lengi að jafna sig eftir þessi átök, stökk á fætur og spýtti út úr sér fullyrðingu sem hljóðaði svo: “Ég vil fá að tala við yfirkokkinn”! Maður lítilvaxinn og brjáll gekk til hans og sagði honum að yfir kokkurinn héti Brallur Kreppir og væri inní eldhúsi, Ned flýtti sér tafarlaust þangað og beljaði yfir kokkinn öllum hugsanlegum fúkyrðum og ástarljóðum sem rugluðust aðeins inní skammarræðuna. Þegar kokkurinn náði loksins öndinni skar hann af henni hausinn og gaf Ned hana í miskabætur. Ned þakkaði fyrir sig og hélt ríðandi af stað til Hollywood í leit að apanum.
Þegar þangað var komið settist Ned niður og fór aðeins í Gameboy. Eftir að hafa sigrast á Tennissho í Pokémon leiknum sínum hélt hann áfram til hallar apans.
Eftir ríflega fimmtán klukkustunda göngu upp stiga hallarinnar opnaði hann loksins hurðina og blasti þá við honum hræðileg sjón. Brallur Kreppir sat og var að klappa apanum með silgjunni hans Ned. Ned hrökk við og æpti að apnum hin ýmsustu viðurnefni, en apinn skeytti engu heldur stökk upp á ljósakrónuna og kúkaði oná hausinn á Ned, því næst skræpti hann að þetta hefði verið fyrir Gall Sopa og keisarann. Ned sá sér þá leik að stól og ætlaði að teyja sig í sokkinn góða sem hafði reynst honum svo kær í fyrri sögunni, en nei, sokkurinn var horfinn. Þá greip hann til þess ráðs að siga öndinni sinn á Bakarann, öndinn át hann og sprakk áður en hún gat snúið sér að apanum. Eftir þessar hræðilegu og ómannúðlegu blóðsúthellingar og slátranir sneri Ned sér að apanum og mælti “Ó þú brellni api”. Og apinn stóðst ekki hinn unaðslega tón sem fylgdi þessari málsrein og leið út af. Ned settist að í höllinni og konungsríkið Hollywood varð hans að eylífu.

Endir.