Einu sinni var Stelpa sem hét Nóra. Nóra átti heima á sveitabæ sem var upp á Heklu. Einn daginn gaus Hekla og fór gosið yfir sveitabæjinn og þá dó enginn heldur sluppu allir en nóra týndist en fann einn hænuunga og eitt naut. HÆnuunginn sagðist vilja fá mömmu sína og fór að væla en þá komu svört tár úr auganu og nóra varð hrædd og sagði að þetta væri andsetinn hænuungi en þá sagði nautið við nóru að hoppa upp á sig og nóra gerði það og hlupu þau svo saman í burts en allt í einu kom engill til þeirra og sagði þeim að snúa við vegna hænunginn væri ekki andsetinn heldur var hann barnbarn guðs sem fæddist sem hænuungi þau snúðu til baka náðu í hann og héldu áfram að leita að hinu fólkinu. En svo allt í einu duttu þau niður í einhverja holu og lenntu í einhverju blómabeði þau voru ponnsulítil en blómin risastór en þau voru komin með vængi og flugu þá hát hátt upp en þá komu þau allt í einu í einhverja rigningu sem var ú marglitiðum dropum en þá fór hænuunginn að gráta og þá komu svört tár og þá snerti tárið við rigninguna og hænunginn breyttist allt í einu í barnatröll og þá fór barnatröllið að hlægja og byrjaði að syngja og nóra og nautið urðu hissa og fóru í burtu en barnatöllið ætlaði að eiga heima þarna en nóra og nautið héldu áfram og hittu lítinn svepp sem sagðist heita sveppi og væri að leita að audda aulanum sínum en þá át nautið sveppinn en fór svo að sofa en nóra fór að gráta og vildi mömmu sína og svo gekk hún ein áfram og fann svo mömmu sína og pabba sem voru að leita að henni og þau lifðu hamingju söm til æfiloka