Dreptu vandamálin…áður en þau drepa þig
Monningar fyrir Óla
Eitt sinn rakst ég á stóran mann sem hér Óli, hann var kallaður Óli stóri. En fyrir aftan hann var falinn lítill kistill sem innihélt mikil auðæfi sem aðeins þeir hjartahreinu máttu þrífa, hvorki hann né aðrir. En með það í huga hélt Sighvatur aftur til síns heima og ætlaði svo sannarlega ekki að gera sömu mistökin aftur. Hann kveikti á sjónvarpinu og komst í raun um það að ástandið á Grænlandi hafði aðeins versnað. Nú voru góð ráð dýr svo að hann tók upp símann og hringdi til ömmu sinnar og sagði að fötin væru blaut og að ræninginn hefði tekið veskið hans. Ekki tókst honum þó að hafa í hendur í hári misindismannsins og þess í stað sigaði hann hundunum á þorpsbúana sem voru eins og áður háðir múgæsingu. En í sömu andbrá hvíslaði hann í eyra Margrétar að hann væri dauðvona. Hún algjörlega missti það, missti það á tærnar á sér og braut nokkrar fætur í leiðinni. “Enginn verður óbarinn biskup” sagði biskupinn um leið og klíkuleiðtoginn sló hann fyrsta högginu af mörgum. Ekkert skal gera í málinu og verður bóndunum hér með leyft að halda sauðburði áfram með því skilyrði að veita vatninu aftur í réttan farveg. Eiður vissi að nú væri hann í vanda staddur enda með ferlegan höfuðverk og sárið á fætinu virtist ætla að blæða í gegnum plásturinn. “Stöðvið hann” hrópaði Sir Arthur Conan Doyle um leið og pitsugerðarmaðurinn setti pitsuna inn í ofninn. Allir afgreiðslumenn verslunarinnar vissu ekki sitt rjúkandi ráð, það var eins og að lítill fugl hefði hvíslað að þeim að Joseph væri látinn. Ingrid bað Sven fallega um að hætta að misnota börnin oftar en þrisvar á dag og sagði með hýri röddu “Tvisvar á dag, kemur skapinu í lag”. “Hamra skal járn á meðan heitt er” sagði járnsmiðurinn við litla járnsmiðsafkvæmið, en á því augnabliki kom feita, rauðhærða og freknótta hrekkjusvínið úr hverfinu og steig ofan á feðgana. “Áttu bolla Bolli” sagði Ketill um leið og hann tók ketilinn af hraðsuðunni. Nú vissi það að líf þess væri á enda runnið hér á jörðu, það byrjaði að leysast upp og að lokum hvarf það niður í holræsið. “Nú máttu kyssa brúðina” sagði Reverend LeRoy, fljótlega tók Jarome brúði sína og kyssti hana vel og lengi um leið og fagnaðarlæti brutust út í kirkjunni, loksins var friðurinn kominn úr hættu. Tveir meðlimir skæruliðasamtakana Freedom for Lesbians skutu á hóp óbreyttra borgara.