Núna er hún Sevídía niðurdregin. Hún er niðurdreginn eftir andlát föður sins. Hún talar ekkert og borðar lítið að því hún er óhamingjusöm, en ég veit ekkert af því. Þess vegan labba ég inn til hennar og býð góðan daginn. Hún svarar ekki í sama augnarbliki kemur skúringarkonan og segir mér að prinsessann hafi mist föður sinn í gærmorgun og eigi hafi hún talað síðan . Ég segi Óóó og bíð hana svo að yfir gefa svæðið. Ég labba að rúmmi Sevídíu og spyr “hvernig líður þér” eins og ég baust við svarar hún mér allsekki ekki.En þá segi ég henni bara sjáfur hvernig henni líður. Ég sé dálitla sjálfsvorkunardýrkun , þú villt að folk vorkennir þér ,að annað fólk finnir til í hjarta sínu vegan sársauka þíns , svo sé ég hatur ,slatta af honum. Ég sé ekki eftirsjánna í augnarblikinu að því haturinn er svo mikill.

En afhverju sé ég þetta í andlitinnu þínu , ég er reyndar ekki viss um að þessar kenningar séu fullkomlega réttar hjá mér enda er ég enginn sálfræðingur, en ég er samt nokkið viss um að ég sjái þetta.Er það af því aðrir eigi að hugga þig ,já kannski frekar heiladauð pæling hjá mér en ég er örugglega að fara með hlutinna rétt. Eða hvað heldur þú ? Hmmm hún svarar ekki finnst þér ég kannski dónalegur að vera tala um þetta við þig svona stutt eftir andlátið hmmmm ekkert svar fæ ég. Hvernig á ég að hugga þig ef þú villt ekki einu sinni tala við mig. Örugglega ekki komið að hugguninni ,þú villt kannski hata morðingjann ögn lengur svo ég held að ég fari úr þessari höll.

Á leiðinni út úr höllinni fæ ég bullandi samviskubit , mér fannst ég vera að gera grín af henni hún sem bara lá þarna í þjáningum sínum eftir föðurmissi og ég segi við hana að hún sé baa haldin sjálfsvorkunardýrkun og virði alls ekki aðstæðurnar og tilfinningar hennar á neinn hátt. Á leiðinni heim nagar samviskubit mitt mínar ynnstu hjartarætur og leiðinni ákveð ég að skrifa bréf. En þegar ég byrja að skrifa það veit ég ekki hvernig í anskotanum hvernig ég á að skrifa það hvað á ég að segjja eftir langa um huggsun skriga ég þetta niður á blað.



Kæra Sevídía.


Mér þykir svo leitt að þú hafir mist föður þinn ég er miður mín vegana hvernig þér líður. En vonandi festistu ekki bara í missir og eymd vonandi hressistu innann fáeina daga.

Þinn kærasti vinur




Nokkrum dögum eftir að ég sendi bréfið á ég leið frammhjá konungshöllinni Ég ákveð að kíkja inn en þá segir vörðurinn mér að ég fái alldrei aftur inngöngu inn í þessa konungshöll vegan þess hversu reið prinnsseann er mér. Ég sem héllt að samviskubiti mínu mindi minnka þennann dag. Ó nei það óx og óx á nokkrum dögumm vissu allir í bæarfélaginnu af þesu ég fæ þá niðurstöðu að ég vilji allsekkert lifa lengur og ákveð að drepa mig. En ég þori því eigilega ekki þannig að ég beiti aðferðum í það. Ég tek framm tvo kaffibolla fylli þá af dírinskaffi.. Ég set eitrið í einn.Báðir eru þeir eins á litinn og eins að lögum . semsagt allveg eins . Ég bið eiginkonu mina að fela þá í íbúðinni meðan ég færi í göngu túr. Þegar ég kem til baka liggur eigikona mín dauð á stofugólfinnu. Auðvitað verð ég miður mín ég stari á hana .Á svip hennar sé ég að hún sé haldinn miklum hatri hann er yfirbærilegur. Svo sé ég missir .Rétt í þessu kemur bróður hennar inn og sér þetta , hann steindrepur mig mjög brjálæðislegur af svip .

Eithvernveginn fékk ég inngöngu í himnaríki . Ég er sekur um að drepa eiginkonu mina og átti til í því um það að prinsessann drap sig en það er allt í lagi það voru bara bara mistök þannig að ég er blásaklaus…………….svo hvað er pointið með þessari sögu?