Einu sinni var kúkur sem hét Hafliði. Hann var voðalega óhamingjusamur því það vildi enginn sleikja á honum bakið. Hann labbaði um miðbæinn og spurði fólk hvort það vildi sleikja á honum bakið, en alltaf kom sama svarið “nei, sleikja bakið á kúk er ekki kúl”. En hann barðist hart fyrir þessu og fór á þing.
Hann komst á þing. Þar vildi hann setja lög um að fólk ætti að sleikja á honum bakið ef hann vildi. En Sófi ráðherra, sem er akkúrat fyrir Perumolaflokkinn, vildi það ekki svo hann spann sögu um að Hafliði hafi reynt að svindla í strætó með því að borga með Finish powerball töflu og dömubindi sem var eins og Pálmi Gestsson. Svo Hafliði var niðurlægður og gerður að atlægi og rekinn af þingi!!!.
Niðurbrotinn ákveður hann að flytja til Færeyja, en fær ekki vegabréfsáritun því hann er kúkur. Svo hann verður brjálaður og byrjar að lemja litla kettlinga, alveg þangað til að bjargvætturinn Stefán Hilmarsson syngur fyrir hann lag um að það er í lagi að verða fyrir rútu fulla af ellilífeyrisþegum, ef þú ert með tryggingu. Svo glaður í bragði kaupir hann sér bíl.
Hafliði keypti sér Möstu árgerð 91, sem er akkúrat gott ár í hans augum því árið 1991 gerðist ekki neitt merkilegt. Hann keyrir aðeins bílinn en svo kemur í ljós að það er enginn vél í bílnum, heldur var honum gefin barnamagnyl svo hann HÉLT að hann væri að keyra. Hann verður svo fúll út í manninn sem seldi honum bílinn að hann lamdi hann með svamp. Svo maðurinn fór að gráta og sagðist vilja gera hvað sem er fyrir Hafliða. Hafliði varð auðvitað svakalega ánægður og hann bað manninn um að sleikja á sér bakið sem maðurinn gerði með bros á vör.
Eitthvað var í kúknum Hafliða sem gerði það að verkum að maðurinn breyttist í David Robinson, körfuboltamann, en hann varð svo ánægður með sín hlutskipti, að hann gaf Hafliða forláta blokkflautu sem hann gat spilað á.
Hafliði varð rosalega ánægður með það að það var búið að sleikja á honum bakið. Hann byrjaði að brosa út á götu og bjóða gömlum konum góðan daginn, en svo kom vörubíll og keyrði á Hafliða og hann dó.

—endir—