Hey, ég sagði ekki lesa þetta en whatever.
Hér verður skrifuð leiðinlegasta saga veraldar en markmið hennar er að vera bæði leiðinleg, óspennandi, langdregin, boring o.s.frv.


Saga þessi er þið munuð heyra nefnist sagan af Gervaldi Gervaldssyni þriðja en hann var giftur Geirþrúði Gervaldsdóttur þriðju, systur sinni.
Á tímum Gervalds var nefnilega skylda að giftast systur sinni.
Stundum voru 16 ára strákar látir giftast fertugum konum ef systurnar voru þannig.
Ef strákur eignaðist ekki systur fyrir 18 ára aldur þurfti hann að giftast mömmu sinni.
En Gervaldur var heppinn mjög.Þau Geirþrúður voru nefnilega tvíburar.
Þegar Gervaldur var 8 ára fæddist móður hans Geirþrúði sonur.Hann var nefndur Gervaldur fjórði en á tímum Gervalds var skylda að skíra börnin sín eftir foreldrunum.Annars yrðu foreldrarnir og börnin hengd eða hálshöggvin.
Gervaldur var einu sinni á gangi um skóg einn er hann sá fagra konu sitja á trjástofni rétt hjá.Hágrátandi.
Gervaldur gekk að henni og spurði hvort einhvað bjátaði á.
Konan jáknaði því og kvaðst hafa misst bróður sinn( eiginmann semsagt) og sagðist ekki eiga annan bróður.Og mundi hún eigi giftast einhverjum yrði hún krossfest, dáin og grafin.
Gervaldur sagðist til í að losa sig við Geirþrúði fyrir þessa fögru konu en hún hvaðst heita Guðríður.
Geirþrúður væri hvort eð er rauðhærður offitusjúklingur með gleraugu og spangir (þær voru nýjasta tækni þá).
Þuríður hoppaði á hann og faðmaði hann og föðmuðust þau vel og lengi.
Geirþrúður sá til þeirra og skaut Guðríði með lásaboga sem lá á jörðinni við fætur hennar (þ.e.a.s. brjóstin hahahaha).
Svo miðaði hún að Gervaldi og sagði:

Bróðir minn kæri, eiginmaður minn kæri, vinur minn kæri…nú verð ég að murka lífið úr þinni seku sál..

jibbíkaei Moðafoga, sagði Gervaldur og svo heyrðist þytur.Svo sagði Gervaldur áður en hann hneig niður: MEGI KRAFTUR UTANGARÐSMANNA LIFA!!!!!!!
Svo hneig hann niður.

Geirþrúður hló.Þettta var gaman.Svo var hún að fara að skjóta gamla konu sem labbaði þarna en þá skaut löggan hana.




DNE EHT