Haha, þið hélduð að ég myndi ekki skrifa framhald, en þið höfðuð rangt fyrir ykkur.

Múhahahahahahahaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!

En áður en ég byrja á framhaldinu þá er hér lengsta íslenska orð sem ég hef heyrt:

Hæstaréttamálaflutningsmannsvinnukonuútidyral yklakippuhringsgerðarvélarskrúfa.
(77 stafir samkvæmt minni tölfræði)

Oki, fyrri hlutinn endaði á þessum orðum: “Framhald síðar”,en fyrir utan það endaði hún á orðunum “Eplabakan hennar mömmu”. Það þýddi að Eiríkur [Gamli belgíski maðurinn sem enginn vildi þekkja af því að hann var póstberi] var dáinn. En sagan er ekki nærri búin, því núna þurfti að rannsaka þetta mál. Til þess þurfti mjög góða rannsóknarsönnunargagnafinnaralöggu (hef ekki hugmynd hvað þetta heitir í alvöru). Sá maður hét Gerard Jean du Metro.

Honum var falið það erfiða verk að finna skeiðina sem morðinginn notaði á Eirík. Hann fór á vettvang glæpsins og fann fótspor sem sýndu að morðinginn var í gúmmístígvélum með mynd af öndum á. Þetta var Gerard mjög mikil hjálp því nú vissi hann hvar hann átti að leita.

Næsta dag fór Gerard á staðinn. Það var ælulykt af staðnum, enda var þetta dýragarður og það var verið að rannsaka hver hafði eitrað matinn fyrir þvottabjörnunum. Hann labbaði um ganginn og fór inn í herbergið sem var á endanum á ganginum. Þar inni var mjög drungalegt. Bananahýði allsstaðar þannig að það var mjög auðvelt að detta og meiða naggrísina sem földu sig hérna.

Allt í einu heyrði hann kind jarma. Hann var glaður. Ekki út af því að hann var hræddur við það sem hann myndi sjá heldur var þetta tákn um að núna væri matartími hjá tveggja metra maurunum. Hann vissi að morðinginn yrði þar.

Gerard dreif sig í matsalinn/rottubælið og hann sá að hann hafði rétt fyrir sér. Hann sá gúmmístígvélin með myndunum af öndum. Hann tók upp piparspreyið sitt ogréðst á hann.

Og upp hófst mikill bardagi sem var mjög tvísýnn og Gerard þurfti að nota alla krafta sína til að koma honum niður en svo vildi til að morðinginn var búinn að þróa með sér mótefni gegn tómatsósu, en hann var með ofnæmi fyrir því og hefði drepist ef hann væri ekki með mótefnið.Þegar Gerard vissi þetta hélt hann að hann myndi deyja. En þá gerðist kraftaverk. Greifingjar með risaeðkugen komu til hjálpar og drápu Feita morðingjann og átu hann síðan með tómatsósunni.

Gerard fór síðan í rannsóknarsönnunargagnafinnaralöggustöðina og skrifaði skýrslu og dó síðan daginn eftir úr kvefi.

W|E|E|D|Y|