Einu sinni var mongólíti.Mongólítinn hét Runólfur Karl Sigurðsson.Hann var kallaður Maggi.Maggi mongó.
Þegar Maggi var að koma heim úr Öskjuhlíðarskóla sagði amma hans honum þær fréttir að mamma hans og pabbi hefðu dáið í hrottalegu bílslysi og að hann væri munaðarlaus því henni dytti ekki í hug að hleypa “þroskaheftu ógeði” inn á heimili sitt.
Já, ég vera munaðarlaus mongólíti, já, sagði Maggi.
ég fara heim til mín að borða já.Svo fara ég upp að kirkjan og segja bless við mamma pabbi, já.
Æi drullaðu þér mongólítinn þinn, sagði amman.
Já, ég drulla mér, já, sagði Maggi.
Maggi gekk um göturnarr einmanna og dró fæturna á eftir sér.
Alls staðar sem hann gekk var hlegið að honum og öskrað að honum:Mongólítadjöfull, Myglublettur samfélagsins, Öskjuhlíðingur, Norðmaður eða einhvað svoleiðis.
En þegar hann var kallaður Prestshaus fór hann að gráta.
Maggi hataði nefnilega presta og guð.Hann var djöfladýrkandi.
Einn daginn hugsaði hann með sér:Ég ætla skera mig á púls, já.Ég drepa mig fyrir satan, já.Mongólíti já.Hvar vera hnídur.Þarna já.


En það sorglega var að hann náði aldrei að drepa sig því amma hans skaut hann og sagði svo:
Jæja, þetta er aðeins byrjunin á útrýmingu mongólítana!AHAHAHAHAAA!!!
Svo kom löggan og handtók hana.


PS.Ástæðan fyrir því að mynd er ekki með þessari grein er að ég vil ekki að lítll og saklaus mongólíti verði birtur hér.