Eftir erviðan dag í námunum undir tré einu á Bjartahjalla 14
101 Reykjavík sest hann niður í litlu íbúðinni sinni og planar kvöldið. “Ætti ég að fara út á lífi eða leigja spólu?” hugsar hann. En þá kom hinn knái vinur Nonna, hann Freðsmér heim til hans og segir sísona:“Hæbb viltu vera memm?” Nonni svarar spurningunni með því að segja: “Kannsi.” Freðsmér brást illa við og sagði: “Hvað í ansk….. er að þér þú talar ekki við mig nema að það hennti þér.” Freðsmér grípur í lásboga frá 15. öld sem hékk á veggi heima hjá Nonna og fær æðiskast og hefur mikla skothríð. Nonni stekkur bakvið sófa sem er farinn að loga vegna bræði Fresmérs.
Nonni grípur M1 Garand riffil sem hann hafði sem skraut undir sófanum. Nonni segir orðrétt:“Haltu kjafti fokkings fíflið þitt ég skal senda þig til helvítis….. en viltu fara af teppinu það er soldið dýrt og ég keypti það úr gjaldþrotabúi Svíadrottningar frá 17. öld. Freðsmér tekur þá til þess bragðs að slengja vininum út og mýga á teppið og tekur til máls:”he he he." Þá fer Nonni að sjá rautt og grípur hníf og stekkur í áttina að Fréðsméri og beitir hnífnum að hási fyrrverandi vinar síns þannig að það myndast örlítil skráma. Við það bregður Fréðsméri sov að hann legst grafarkyrr á jörðina í varnarskini og vona að Nonni gleymi að hann sé þarna. En þetta virkaði ekki, heldur tekur Nonni upp stórt kjötsax og bitar Fresmérí fjöldamarga búta. Það hafði Nonni ekki átt að gera því nú var hatur Freðsmérs margfalt fleira og styrkur hans líka. Þessir fjöldamörgu bútar af Freðsérum umkringdu Nonna og nú var Nonni farinn að sjá hvernig þetta myndi enda. En til allrar lukku gerðist það kraftaverk að það fór að rigna. Nonni komst undan en Freðsérarnir druknuðu allir sem einn. Næsta dag var Nonni búinn að gleyma þessu og lifði þunglindur á prósaki það sem eftir var.

(Tilgangur þessarar sögu er að taka aldrei vini sína sem sjálfsagða hluti það gæti leitt til blóðbaðs.(