Djúpt inni í hinum myrku niðjum Sómalíu var skógur, sá skógur bar nafnið Achlamanín. í þessum skógi leyndust illir vættir, en fyrir utan þennan skóg stóð þorpið Bonchilama. Í þessu þorpi bjó ung stúlka sem hét Guðríður hin flæmska, nafnið hlaut hún vegna ferðalaga um holland og Belgíu sem hún fór í á sínum yngri árum. Guðríður átti gæludýr sem hún keypti á ferðum sínum um heimsálvuna, þetta gæludýr var héri. Maðurinn sem seldi henni þennan héra var seiðkarl mikill og sagan segir að stuttu áður en hann ákvað að selja hérann komst illur andi í snertingu við hans tæru hérasál og tortímdi henni. Andinn stjórnaði öllum hryfingum og gerðum hérans. Einn góðan veðurdag sendi mamma Guðríðar hana út að skógi að tína forboðin ber. Og eins og vanalega tók hún djöflahérann með sér. Þegar Guðríður beygði sig eftir berjunum rann gre**uæði á hérann og hann mælti-“af hverju förum við ekki inn í skóginn og tínum berin sem eru þar?” Mælti þá Guðríður-“Mamma bannaði mér það, og svo fór afi inn í hann í fyrra og hann sást aldrei aftur”.Mælti þá hérinn-“það er af því að ég át afa þinn og sendi hann til helví**s, ha ha ha ha ha”!
Þá veinaði Guðríður-“ó nei”. Því næst stökk hérinn á hana, saug allt blóðið úr hinum afmeyjaða líkama hennar og át hana síðan á meðan dauðakippirnir voru enn að brjótast út úr líkama hennar.
Eftir þessar miklu blóðsúthellingar og ómannúðlegar limlestingar skreið lúsifer, drottnari undirvíta upp úr jörðinni og kallaði hérann til sín til að drottna með sér í Helvíti….
….ekkert hefur spurst til hérans síðan,en sumir segja að þegar fullt tungl skín á menskt blóð vafri hann um skóginn í leit að blóði og holdi til að seðja dýrslegt hungur sitt á.
Árið 1802 hafði Spænski rannsóknarrétturinn upp á galdramanninum sem átti hérnn og pyntuðu hann og brendu á báli úti við jaðra Djöflapytts sem stendur c.a 200 km fyrir utan Barcelona. The-End