Ein sinni var marr han hét malt marr hann var drekka malt og borra brausneið. Þá kom konan og sagði við malt marr hei, malt marr ég held að maðuri minn er halda framhjá mer. Malt marr var svo saddur að han kom ser ekki uppur rúminu. Han va of þreyttu. Han kláraði malti og fó út. Han dansaði nirr á Ingólstorg eis og myndini me stepuni o stáknum sem dasa og sygja alla tíman og baga kögu og itta man með yfirskegg han kan dasa og sygja líka en eki baga kögu. Malt marr borda anan brausneið og súpa ís svo far hem og rota kaninu og fara hem ömmu sinna og sofa þa etti mánuð. Han gekk illa sofi, han vaga ala nottinu. Svo refurin kom og baga nyt braud og koma me nyt malt. Malt marr fó attur á pissa hut og mergti nafnalisda með ömu sin á þa kom mað og logaði pissa hut me skófl.Malt marr fó Seloss o nodaði ein kodda og vagnadi næsa kvöld me hest vi hli á ser og nodadisúgulai me hinu brauð og drak Malt marr

svo far heim o sega mömu he mama Malt marr for skipid og bara hoppa þar o borra brauseið og drega malt og far skip og lifa med górillu

bles bles

kork alur retu áksili