Eitt sinn fyrir langa, langa löngu í landi Búrana átti heima lítill feitur saurdvergur að nafni Scheizmundur. Sheizmundur bjó í holu ofan í jörðinni, reyndar ekki ofan í mold heldur í jarðveg fullum af skít úr Skarlúngs-Öpunum miklu sem réðu öllu í landi búrana, á eftir búrunum auðvitað.

Búrarnir voru hópur virkilega ofvaxinna tröllsvína sem bjuggu í stórri, stórri, stórri höll og var þjónað af Skarlúngs-öpum. Búrarnir voru álíka greindir og venjulegir menn eins og við þekkjum en Skarlúngs-aparnir voru töluvert neðar í vitsmunastiganum.

Skarlúngs-aparnir stjórnuðu búralandi harðri hendi, undir leiðsögn búrana auðvitað. Þeir létu alla saurdverga vinna fyrir sig í saurnáumum og grafa þaðan mikinn saur til að fæða búrana.

Sheizemundur var eini saurdvergurinn sem hafði flúið harðstjórn Skarlúngs-apana og lifað það af. Skarlúngs-aparnir höfðu nefnilega fargað hverjum einasta saurdverg sem hafði reynt að flýja áður en Scheizemundur gerði það. Þeir förguðu þeim með því að henda þeim ofan í dýpsta, dýpsta viðbjóðslegasta hildýpi alheimsins sem var auðvitað fullt af búraskít.

Daginn sem Scheizemundur flúði hafði hann fengið nóg.

Hann sat í saurholu sinni í og lagði á ráðin. Hann ætlaði sér að steypa veldi Búrana af kolli og koma á heimsveldi saurdverga. Ár og aldir liðu áður en Scheizmundur fékk fyrstu hugmynd sína (saurdvergar eru því miður í eðli sínu heimskari en allt heimskt).

Hann ætlaði að hlaupa eins og hann gæti að höll Búrana og…

Hann hafði ekki planað meir.

Daginn eftir planið, setti hann það í framkvæmd. Hann hljóp eins og fætur toguðu að höll Búrana. Þegar hann var kominn að henni sá hópur Skarlúts-Apa hann og náði honum.

Scheizmundur hugsaði með að hann hefði kannski átt að plana þetta örlítið betur…

Skarlúts-aparnir fóru með hann til Búrana og sögðust hafa fundið uppreisnarsegginn fræga, þann eina sem hefði náð að flýja undan veldi búrana !

Búrarnir hlógu eins og þeim bar, þeir hlógu viðbjóðslegum svínslegum hlátri klukkutímum saman. Loks hættu þeir og sögðu Skarlúts-öpunum sem héldu á Scheizmundi að færa hann munni þeirra. Scheizemundur veinaði hástöfum er Búrarnir hökkuðu hann í sig lifandi.



Lexían er að þú skallt plana allt framundan, ekki vera eins og Scheizmundur sem fór of fljótt af ráði sínu og varð sér að bana.