Einu sinni var maður sem vaknaði um morgunin og fékk sér að borða hann leit í moggan og sá dána fólkið þar sá hann sig sjálfan og varð forviða af hræðslu hann hljóp til konunnar sinnar og reyndi að vekja hana árángurslaust.

það var dinglað og hann vissi ða hann gæti ekki ná sambandi við fólkið en opnaði samt og þar voru menn í hvítum sloppum og sögðu mér að ég væri dáinn. fyrst hélt ég að þetta væri djók en svo var ekki.

þeir fóru með mig einhvert í eitt húsasund og þar hoppuðu þeir ofan í holræsi. þarna var vond lykt þeir hoppuðu ofaní og syntu með mig á botnin og þar syntu þeir í gegn um botnin og komu þar göng þeir löbbuðu að lyftu og fóru upp í liftu. þegar þeir komu upp var risastórt hvítt hús sem þeir bönkuðu þeir á hurð og töluðu við einn mann og þeir hleiptu honum inn. þar var himnaríki