Ég hafði alltaf pirrað mig á bólu nokkurri sem birtist mér á hægri rasskinn fyrir nokkrum misserum. Þetta var bara venjulegur táningsþrymill að mér sýndist í fyrstu. En eftir nokkrar vikur fóru að vaxa rauð hár útúr nabbanum. Mér til mikils ógeðs klæjaði nokkuð í þetta og klóraði mér stanslaust. Þetta gekk svona í 3 vikur, þangað til að ég fékk nóg. Ég lá allsber uppí sófa að horfá Jay Leno, og var að klóra og klóra, og bólan virtist stækka við það. Ég varð brjáluð og öskraði útí loftið: “farðu helvítis loðna bólan þín eða ég tek risastóru eldhússkærin og klippi þig af!!!!!” Viti menn, allt í einu heyrði ég litla rödd í fjarska sem kallaði: “nei Anna vinkona mín, ekki gera það, ekki klippa litlu tvíburasystur þína af, verum vinkonur plís?!?!” Ég get ekki annað sagt en að mér hafi brugðið, neihh… litla loðna bólan mín farin að tala.. ég ákvað að gefa henni séns og skírði hana Debóru í höfuðið á engum. Í dag verð ég að segja að ég hefði aldrei getað fyrirgefið sjálfri mér ef ég hefði klippt þetta litla djásn, þessa góðu vinkonu, sem ég get spjallað við um heima og geima og ég elska litlu tvíburasystur hana Debóru.

Höf. AnnaS