einhverra hluta vegna kem ég aldrei neinu í verk.
ég ákveð að gera hluti
enda samt alltaf á að hanga bara inni í herbergi að gera ekki rassgat.
mig langar að gera hluti
svo hálfri sekúndu seinna langar mig ekki lengur til að gera þá
nema í þetta eina skipti
þetta eina helvítis skipti sem ég hefði akkúrat átt að gera ekki neitt
en nei, einhver djöfuls þrjóska hafði komið sér fyrir í heilabúi mínu og tekið stjórnina
þegar ég lít til baka hugsa ég oft um það hvernig hlutirnir hefðu getað orðið öðruvísi, hvort þeir hefðu orðið betri eða verri, hvort ég hefði getað reddað málunum öðruvísi
ég kemst alltaf að sömu niðurstöðunni
ég hefði ekki átt að gera neitt.
ég hefði ekki átt að drepa helvítis kellinguna á 5.hæð
hún hefði hvort eð er drepist úr elli á endanum.


djöfull er ég samt fegin að ég gerði það…