Þetta er smá verkefni fyrir íslensku og ég ákvað að prófa senda það hérna inn. Ég Afsaka allar stafsetningarvillur.

Sagan byrjar þannig að Brytinn/Þorlákur misþyrmdi stúlku á herbergisgólfinu og barnaði hana í leiðinni. Við fæðingu lést stúlkan og barnið og við áttum að gera framhald.

Komdu Aftur.

Eftir að stúlkan lést hefur verið frekar órótt í húsinu.
Það er eins og hún gangi um húsin í leit að hefnd.
Dag einn var ég að ganga inn í herbergi Þorláks til að skipta um sængurföt, köld og óttarleg tilfinning hljóp upp líkama minn og alveg að eyrum. Það var eins og ég hafði heyrt kvenmanns rödd segja mér að fara út.
Ég lét eins og ekkert hafi gerst og hélt áfram mínum verkum og skyndilega sá ég fagra stúlku á gólfinu. Þessa stúlku þekkti ég, þetta var þjónustustúlkan.
Hún varð föl og öskraði hjálp, mér varð bylt við að bara sjá stúlkuna. Blóð byrjaði að renna niður kinnar hennar og einnig varð mjög kalt og þungt inni í herberginu.
Stúlkan greip um fótinn minn og ég hrasaði við þegar hún kippti honum til. Hún læddist upp líkamann minn, gróf hendinni í bringuna og greip um hjartað. Hún kreysti það af öllum lífsins sálar kröftum og ég er viss um að engin lifandi vera hafi orðið fyrir jafn miklum sársauka og ég.
Meðvitundin mín varð slakari og slakari eftir því sem hún kramdi og kreysti. Skyndilega heyrði ég karlmanns rödd fara með faðir vorið. Eftir að hann lauk því fleygði hann salti yfir stúlkuna. Hún tók hendina frá hjartanu, úr bringunni og greip um eyrun. Stúlkan ópaði og vallt um allt gólfið. Eftir nokkuð af veltum og ópi hurfu þau bæði.

Aldrei fór ég í þetta hús aftur og það fór strax á sölu eftir þennan örlagaríka dag. Sonur minn, Þorlákur keypti sér íbúð í Reykjavík. Ég keypti bæ 10km lengra.
Seinna áttaði ég min á hver maðurinn væri, þessi maður var Þorlákur. Afi minn og langa afi Þorláks. Nú hef ég átt heima á þessum bæ í ár eftir atvikið. Fólið sem keyptu bæinn minn létust stuttu eftir kaupin. Þau fundust bæði á gólfinu í svefnherberginu,
þar sem Þorlákur misnotaði stúlkuna,
í herberginu þar sem hjartað mitt var kramið.
Hjónin létust bæði úr hjartaáfalli.
Bærinn er nú eyðibíli og í hvert skipti sem ég á leið hjá, stendur stúlkan í glugganum bíður eftir mér. Ópar út um gluggann
“]komdu aftur, komdu aftur… faðir.”.