leiddist og fór að bulla einhvað og út kom þett:
—-
„Gunnar heitir hann.“ : sagði Guðríður Sigríður svarði hugsi á svip : „ er það já? Myndarlegur maður ber ávalt flott nafn.“ Guðríður mælti þá „ Ekki byrja plís fyrir mig.“ Sigríður trúði allskonar spádóms vitleysu og allt hennar líf snérist um það. Hvort menn báru rétt nöfn Ef einhver heitir Halldór þá er hann stutt lífur. Haraldur er allt annað þá mun hann líklega eiga langt og gott líf. Þannig trúði hún hvort einhver væri slæmur ,góður ,óheppin ,heppin eða jafnvel tilkomandi súper stjarna. Sem ætti eftir að slá í gegn á einhverju sviði. En hún taldi sig vita þetta jafnvel áður en hún hitti einstaklinga. Bara með því að heyra nafn þeirra og sérstaklega fullt nafn. Með því gat hún vitað hver hann var og hvernig hann hugsaði. Nánast allt um þann sem bar nafnið.

Sigríður sagði þá hálf hneyksluð eins og guðríður væri ekki búinn að átta sig á hvernig lífið virkaði : „fyrir þig skal ég sleppa að mæla sannleikann e-en ég mun ávalt hafa hann í huga.“ Guðríður sagði þá : „fínt ég bað ekki um annað.“ Sigríður bað Guðríði að seigja sér meira um Gunnar. Guðríður gerði það og sagði henni frá því sem hún vissi um Gunnar. Þá sagði sigríður og kinkaði kolli : „Típískur Gunnar ef þú spyrð mig.“ Guðríður svaraði reiðilega : „Eigi var ég þig að spyrja!“ „Fyrirgefðu.“ Sagði sigríður „ég gleymdi mér“ Guðríður spurði : „Muntu gleyma þér aftur?“ „það mun ég ekki gera.“ : stamaði Sigríður

„og ég mun vera viss um að þú gerir það aldrei aftur!“ : sagði Guðríður og um leið stakk hníf í síðu Sigríðar. Kippti honum svo úr og stakk honum svo í háls hennar og sagði : „ekki er ég típísk fokking Guðríður ljúf og góð og nógu fögur til að þóknast guði sagðir þú. Ég drep þig til að sanna að þú ert röng hefur rangt fyrir þér og hefur alltaf gert og munt ávalt gera. Því nú ert þú dauð góða vinkona farin . þú sigríður að nafni áttir að lifa lengi og gríðarlega ólíklegt að slys valdi dauða þínum sagðirðu og hafðir rétt fyrir þér með slysið en haha nú lifirðu ekki tík nú lifi ég og dafna.“ Sigríður náði að benda á servéttu sem var á borðinu. Guðríður tók hana upp en það stóð einkvað á henni. Hún las hvað stóð á henni og á meðan hún las stirðnaði hún upp. Eins og hjartað í henni hafi breyst í klaka. Á servéttunni stóð :

kæra vinkona
ég veit hvað þú átt eftir að gera og ég veit að ég dey í kvöld.
eða það að þú haldir að ég hafi dáið.
en þú hefur ekki einu sinni velt fyrir þér hvort ég hafði rétt fyrir mér.
fyrir það að reyna að drepa mig munt þú gjalda.
ef þú hefur glóru af viti í þínum haus ekki gá hvað við aftan þig er.

Guðríður leit fyrir aftan sig en þar stóð Sigríður og hló háum hlátri.
—–

ég og tölva erum ekki góðir vinir varðandi hugmyndaflug ég og blað erum ágætir vinir einn galli því að eftir að ég hef skrifað á blaði þá skil ekki hvað á því stendur.

ekki vera of dómhörð því þetta held ég sé eina sagan sem ég hef skrifað ekki í íslensku , ensku eða dönsku tíma.