1

Hún leit á mig, þessi stóru augu sáu beint í gegnum húð mína og hár. Ég fann hana renna augunum yfir mig, sjá mig allan, öll mín leyndarmál og þrár. Ég horfði á hana á móti. Það var erfitt að lesa í svip hennar á meðan hún tók mig út. Svo brosti hún.

,,Mikið ertu sætur í kvöld."

Ég gekk nær henni og lagði hendurnar um mittið á henni. Ég færði hendurnar neðar og kleip létt í rassinn á henni. Henni virtist líka þetta vel og hún svaraði í sömu mynt. Ég stóðst þetta ekki lengur og kyssti hana, fyrst litlum mömmukossi en svo alvöru blautum tungukossi. Við kysstumst í nokkurn tíma en að lokum sleit hún mig frá sér, tók upp símann og byrjaði að stimpla inn númer. Án þess að ég næði að spyrja hver þetta væri sagði hún ,,Þetta er númerið hjá kunningja, hann kann sko á þetta.''

Hún rölti í hægðum sínum aðeins frá mér á meðan hún beið eftir svari. Ég heyrði ekki orðaskil en skal giskað á hvernig samtalið fór eftir tóninum í rödd hennar.
Þegar hún rölti til mín aftur brosti hún að mér og sagði:
“Allt er klappað og klárt”
Ég umlaði eitthvað sem svar en var ekki alveg með á nótunum. “Hver var þetta sem var að koma? Og hvort var það kvenmaður er karlmaður. Orðið kunningi getur átt við bæði kynin.”
Ég ákvað að halda forvitninni aðeins í skefjum og bíða þess að “kunninginn” myndi láta sjá sig.
Þögnin sem myndaðist eftir símtalið var orðin þrúgandi. Í rauninni höfðum við lítið sem ekkert að segja við hvort annað. Við þekktumst ekkert.
Þegar þögnin var orðin nánast óbærileg sá ég bíl í fjarska sem stefndi í átt til okkar. “Loksins” hugsaði ég með mér. “Núna fæ ég að vita hver þessi kunningi er.”

5 (held ég )

Svartur jeppi renndi upp að gangstéttinni og stoppaði hjá okkur , stór og mikill maður steig út úr bílnum og gaf okkur bendingu á að setjast inn . Hún settist strax inn í bílinn og ég fylgdi á eftir.

Við keyrðum í um það bil korter þangað til við komum að stóru hóteli. Þá gaf stóri maðurinn okkur bendingu um að fylgja sér. Við eltum manninn upp á 5. hæð að herbergi 512 þar stoppaði maðurinn og gaf okkur bendingu um að labba inn.

6

Þau gengu inn og maðurinn á eftir okkur. Henni fannst ekkert skrítið við þetta og hafði ekki fyrir því að upplýsa mig hvað var í gangi. Mér leið hálfóþægilega þegar maðurinn lokaði hurðinni á eftir sér og læsti.
,,Jæja, við erum örugg. komdu með það!'' sagði hún spennt og maðurinn tók fram litla poka með hvítu efni í. Ég skildi loksins afhverju við værum hérna og stundi af óþolimæði.
,,Silja!'' sagði hann hastur. ,,Þú lofaðir mér því að gera þetta aldrei aftur!''
,,Vertu rólegur, það er ekki allt sem sýnist.'' sagði hún sposk á svip.

nr. 7
“Hvað meinaru ekki allt sem sínist??? Við erum inni á hótelherbergi með manni sem ég þekki ekki rassgat, hann er með kíló af kóki, eða hvað þetta nú er, og þú segir að ekki sé allt sem sínist!!!” sagði ég og var mjög móðgaður “Elskan mín þetta er allt í lagi ég ætla að selja þetta ekki nota.” Sagði hún ergilega. “Veistu það” svaraði ég á móti “mér er svo anskotans sama. Þú kemur þér bara inn á Litla Hraun með þessu.”

Bætt við 28. ágúst 2008 - 21:04
krapp gleimdi að það fara ekki konur á litla hraun srry

8

“Sko, Nonni,” sagði hún, orðin ergileg, “þú veist vel að konur eru ekki sendar á Litla Hraun. Hvort sem er, ég ætla ekkert að láta ná mér.”

Ég var orðinn Pirraður,
“Ég er farinn og ég vona að þú komir með mér”
“Jæja farðu þá bara ég ætla að verða eftir.” sagði hún mér til mikillar vonbrigðar.
Ég byrjaði að labba í burtu, þegar ég var kominn smá spotta niður tröppurnar, heyrði ég að hurðinni var slammað, og næst heyrði ég öskur, ég hljóp aftur upp og ætlaði inn en dyrnar voru læstar.

Bætt við 9. september 2008 - 00:06
nr. 9

10. Ég reyndi að brjóta upp hurðina en það gekk ekki. Ég bankaði á hurðina við hliðina. Gömul, þybbin kona með flöskubotnagleraugu, opnaði dyrnar og bölvaði mér í sand og ösku. Ég stökk beint inn, framhjá gömlu konunni og út á svalir. Ég klifraði upp á handriðið og stökk. Ég greip í svalirnar hinum megin, en ég náði ekki góðu gripi.

Ég hékk með einni hendi og var ekki langt frá því að missa takið, það var rigning og handriðið var blautt. Allt í einu fékk endurhvarf af lífi mínu, ég sá að það ætlaði að enda fljótlega en ég má ekki láta það gerast. Ég sleppti takinu og greip í svalirnar á hæðinni fyrir neðan mig með báðum höndum, dró andan og klifraði af öllu afli upp á svalirnar. Hurðina var læst, tíminn var lítill.

12
Ég barði um, í von um að brjóta glerið, en allt kom fyrir ekki, ég leit í kringum mig, og sá opinn glugga, svona sirka nógu mikið opinn til að skríða í gegn.
Ég klifraði upp, þetta gekk hægt, en loks var ég kominn í gegn.
Ég andvarpaði og leit upp, og ég varð undrandi yfir því sem ég sá, en um leið hræddur.