Það var árið 2001, Bjarni sat í horninu í skólastofunni og
horfði aftan á hnakkan á Lísu. Lísa var 14 ára með langt
ljóst hár og óþroskuð brjóst, Bjarni vildi hana.

Kennari að nafni Ríkharður var að kenna, hann kenndi
stærðfræði og var svo nærsýnn að hann tók ekki efir
Bjarna. Bjarna fannst þetta fínt, hann vildi geta setið
þarna í horninu sínu við autt borð, starandi á hana Lísu.

Lísa vissi ekki af tilfinningum Bjarna, hún vissi aðeins
að tilveru hans. Nú fann hún nærveruna og byrjaði að
hafa áhyggjur. Í frímínútum hélt hún sig nálægt
vinkonunum, Bjarni var að elta hana úr fjarlægð. Lísa
sagði stelpunum af Bjarna og það var augljóst fyrir þeim
að Bjarni var barna perri. Þær horfðu á hann úr fjarska,
hann var að minsta kosti 20 sentimetrum hærri, og hann
leit út eins og róni.

Hringdi svo inn og Lísa þjappaði sig í hópinn á leiðinni inn
í kennslustofuna, hún var nærstum því handviss um að
Bjarni myndi vera þar að bíða eftir henni. Þessi ógeðslegi
dökkhærði, skítugi fátæki maður.

Eftir stærðfræðitímann labbaði Bjarni að Lísu og spurði
hvort hún vildi koma með honum í bío. Lísa neitaði og sló
hann. Bjarni hljóp svo skælandi inn á klósett, þar sem
illur maður rændi honum.

Illi maðurinn rænir enn börnum sem ráfa skælandi inn á
klósett, varist illa manninn!