Sibbi gékk glaður í bragði að afgreiðsluborðinu. hann setti þar vörur sínar á borðið. Ein kleina.

,,Það gerir 120 krónur'' sagði afgreiðslukonan.
Sibbi greyddi það gjald glaður í bragði, tók kleinuna í hönd og gékk út. þar sá hann mann liggja í götunni, sáran og svangan, og í hlandblautum fötum.

,,Vertu ekki leiður'' sagði Sibbi. ,,Ég á kleinu'' Maðurinn rauk upp eins og skot, og gékk glaður í bragði samferða Sibba.

Svo sá Sibbi þegar 2 löggur voru að handtaka ofbeldismann. ,,Ekki rífast, ég á kleinu'' sagði Sibbi. Og hættu mennirnir öllum handalögmálum og fylgdu Sibba glaðir í bragði.

Þeir gengu framhjá bráðamóttöku. kona með úfið hár, grátandi ætlaði þar inn. henni hafði verið nauðgað. ,,Ekki gráta, ég er með kleinu'' sagði Sibbi og konan hætti undir eins að gráta og fylgdi þeim.

Fólkið gékk nálægt mótmælagöngu þar sem útlenskir atvinnumótmælendur voru að mótmæla einhverju sem kemur þeim ekkert við. ,,Ekki öskra, ég er með kleinu'' sagði Sibbi. og hættu mótmælendurnir að nöldra og Fylgdu þeim.

Hópurinn gékk lengi og vel,
og alltaf gengu aðrir með.
Á endanum var kominn heill her
má nokkuð bjóða með þér?

Á endanum varð Sibbi Svangur
því gangurinn hafði verið langur
og kleinuna hann varð að borða
og svip fólksins er erfitt að orða.

,,Ástu kleinuna? spurðu þau''
enn Sibbi ekki skildi baun
enn á endanum sagði hann já
ýmindið ykkur hvað fólkið gerði þá

Löng saga gerð stutt, það fór heim, því þetta fólk var desperate eftir einhverjum málstað að verja, og þegar Sibbi át kleinuna brustu vonir allra þessra manneskja.