þetta er svona ljóð/smásaga langaði að setja þetta hérna inn líka….

augu hans og allur líkamsburður virtist vilja koma nær mér
þótt hann leit út fyrir að vera ljúfur var hann harðhenntur þegar hann þreyfaði á hálsinum mínum
kanski var ég bara svona viðhvæm, ég veit það ekki
ég opnaði skyndilega augun óvart beint inn í hanns
hann hrökklaðist undann og hélt órólegur áfram að spyrja mig spurninga
hann virtist vera æstur þegar hann spurði um heimilsaðstæður
“ertugiftísambúðertumeðkött”
ég lá bara í sjúkrarúminu og sagði já en þetta gerist ekki í kringum hann
á á á hvernig getur maðurinn verið svona harðhenntur og ljúfur á sama tíma
hann er greinilega ekki með vinnumannahendur, þær eru ekki hrjúfar og öxnar siggi
heldur eilítið smærri en þær hendur sem ég hef vanist
þegar þessar óhugnarlegu sterku hendur eru búnar að fara um mig sofna ég
ég vakna ekki aftur fyrr en klukkan er að ganga sex
þá er vaktin hans búin
ætti maður að vonast til að veikjast aftur…….