Nei, Ég ætla ekki að gera það, ekki fyrir þig!.
æji svona, þú hefur gert þetta áður segir hann.
Nei, ég vill þetta ekki lengur öskra ég á hann.
hleyp svo inná bað og læsi á eftir mér.
Mér líður svo illa, þegar ég hugsa um allt sem hann hefur gert mér.
Ég horfi á marnar hendurnar, líkama sem er að gráta á hjálp.
Hann lemur á baðherbergisdyrnar öskrandi á mig að opna, lofandi að hann muni ekki meiða mig.
En ég veit hann lígur.
Ég lít á spegilinn og kem auga á skæri og hugsa um að ég geti endað þetta allt.
Ég græt við tilhugsunina um að deyja, En skil ekki af hverju því ég hef ekkert sem ég get geymt, engan sem mun gráta yfir mér.
Hann er enn að hamast á dyrunum.
Segist ætla að nauðga mér einu sinni enn ef ég opna ekki.
þá tek ég á rás að speglinum og gríp skærin og sker, sker á púlsinn.
mér léttir vitandi að ég fer bráðum.
og síðasta hugsunin er: lífið er tussa, hún hatar mig.