Hann slær dóttur sína og hrækir út úr sér.
“Hverning dirfastu að ljúga svona lagað upp á hann, svona vill ég ekki heyra”

“En pabbi…” segir hún með tárin í augunum.

“EN EKKI NEITT, ÞÚ SKALT BARA HUGSA ÞINN GANG, EF MAMMA ÞÍN VÆRI HÉRNA MYNDI HÚN SKO … SKO” öskrar faðirinn hikandi af reiði og gerir sig klárann til að láta annað högg dynja á henni. Stúlkan lúpast niður þegar hún sér handlegg hans í loftinu og bregður höndum fyrir andlitið.
Hún snöktir hljóðlega og faðir hennar hættir við höggið þegar hann sér hana í gólfinu og skellir hurðinni á eftir sér.
Þá bólna augun út og hún brestur í grát sem stigmagnast smátt og smátt. Tárin flæða niður kinnarnar og veinin endast út nóttina.