skooo.. ég ákvað að leika mér einn daginn og tók mig til ooog prófaði að skrifa kinky sögu um kúreka!
Þetta eru 4 kaflar!!! Enn það er enn ekki kominn endir á þetta! éég veit að það er öruglega slatti! af stafsteningarvillum þanna… enn ég vona að það eigi ekki eftir að trufla ykkur híhíhí!:)

1.kafli

Tuttugu og fjórir, kúrekar komu í slómosjon í þorpið.
Þorpsbúar héldu niðri í sér andanum því að þetta var tilfinningarþrungin stund fyrir kvennmennina sérstaklega.
Þeir voru klæddir í þröngt kúaleður að neðanverðu, voru berir að ofan og vindurinn lék um hár þeirra. Þar sem þeir voru á ber um bringur, mátti sjá svitaperlur leika um líkamann.
Konurnar tóku andköf og færðu sig ögn nær í von um að fá að snerta þessa heitu sveittu og stæltu karlmannslíkama sem við þeim blasti.
Dramatísk músíkin drundi yfir þar sem Jón gamli í fellunum hafði sett á fóninn og var byrjaður að strippa, hinir tóku undir. Það féllu margar fyrir Jón gamla vegna þessa lokkandi mjaðmasveifla sem hann tók þar þó það heyrðist smá brak. Ekki leið á löngu áður en að læknirinn var mættur og ráðlagði Jón gamla að tilla sér og rétti honum stafinn og kleip hann pínu í rassinn, margar kvennanna horfðu á með heitri þrá sem ólgaði inní brjóstum þeirra. Jón gaf lækninum augngotur settist niður og gaf frá sér þungt andvarp tákn um þrá sem dvaldi djúpt í þessu gamla hjarta sem pumpaði enn í von um ást eftir að Pálína gamla hefði gefið upp síðasta andann en enginn vissi hið rétta nafn, Páll var það.
Karen hin brjóstvæna gerði sér miklar vonir og tillti sér við hlið Jóns gamla. Ekki leið á löngu áður en Jón gamli stóð upp snéri andlitinu í átt að vindinum svo hárið flakkti, tók hann upp tóbaksdósina sína og tók kröftuglega í nefið, hann vissi að hún yrði aðeins að þrá þar sem hann þráði annað, meira og sterkara.
Karen hin brjóstvæna sat eftir vonsvikinn þegar að Byssu Jói sast við hlið hennar þar sem hann gerði hosur sínar grænar fyrir henni, hún féll ekki fyrir því grá grasi sem í vegi hennar varð.
Þegar það var farið að drýfa á daginn, voru mennirnir komir heim í híbýli sín og hittu þar konur og börn, sumir fór heim í köld og auð hús sem ekkert beið nema tómleikinn.
Þegar klukkunni fór að slá um sexleitið, heyrðist karlmannsöskur afar kraftmikið, að konur fóru og börn tóku andvörp djúp og gátu ekki annað gert enn farið út og svalað í sér forvitnina.







2. Kafli
Þegar konur og börn voru komin út fyrir hús sín, fóru þau að ganga á hljóðið og komust af því að það var Jón Gamli sem öskraði.
Það sem hafði gerst var að kominn var þar skúnkur í leirtau Jóns Gamla og þar stóð hann öskrandi á ullarsamfelluni. Ekki leið á löngu að læknirinn var mættur á svæðið og bað alla um að yfirgefa svæðið og leggjast til hvíldar þar sem hann ætlaði að sjá um málið. Þar sem margar konur voru á staðnum, voru margar í efa um að leggjast til hvíldar og missa af því að geta átt þann möguleika að vera þar einar með Jóni gamla.
En þær ákvaðu að láta á reyna þegar þær væru betri upplagaðar.
Þegar íbúar fóru í híbýli sín, stóðu Jón gamli og Læknirin eftir.
Jón fór að gera hosur sínar grænar fyrir lækninum enn þó á mjög dularfullan hátt, ekki mun verða sagt hvað meira fór á milli Jóns gamla og læknins það kvöld, nema það að læknirinn vaknaði léttur í lundu og ánægðu með það sem gerðst hafði.
Ekki leið á löngu en Jón gamli fór á fætur, og fór fram í eldhúsið og kyssti lækninn á höfuðið, sem Jóni þótti afar fagurt vegna brúna hársins sem minnti á hinn besta minkaloðfeld.
Jón gamli tók upp kvörnina og fór að laga hið dásamlega kaffi, sem þótti vera besta kaffið í bænum, því Jón lagði allt í það að mylja kaffibaunirnar í fallegt brúnt duft, sem minnti á grófa mold á þurru sumri. Læknirinn fylgdist fullur af hamingju með Jón gamla gera sér gott og bragðsterkt kaffi.
Þar skipust þeir á orðum.
Ekki leið á löngu þar til að læknirinn fór sáttur heim, til konur sinnar sem var ekki létt í lundu. Því að læknirinn hafði eigi komið heim það kvöld!
Læknirinn var afar dapur í bragði og reyndi að skýra mál sitt, að lokum sættust þau, en konan vissi þó að eitthvað hafði átt sér í stað þá nótt.
Þann dag var ákaflega heitt í veðri, fólk stóð úti á engjumum og voru að heyja. Þar mátti glitta í hálfnakta bændur sem voru þar að leggja þunga sinn í sveiflurnar, þegar liðið var að hádegi komu konur bændana.
Þegar bændur sáu kvennmenn sína, nálgast var hent frá sér verkfærum og hlupið í átt að konunum og kysstu þær og knúsuðu. Þær voru þar allar nema ein. Það vantaði,
Kareni hina brjósvænu.








3. Kafli

Allir voru í miklu uppnámi, þegar það komst í ljós að Kareni hina brjóstvænu vantaði.
Sérstaklega hann Jón gamli, hvar átti hann að fá brauðbita, því nú var enginn Karenn til að gefa honum matarbita.
Þrátt fyrir mikla rignulreið, þá laumaði læknirinn matarbita óséður til Jóns gamla, Jón brosi sýnu breiðasta í laumi og blikkaði hann kynþokkafullu blikki, svo enginn sá til.
Þegar matarhlénu var lokið, var ákveðið að nú skyldi bretta hendur fram úr ermum, og hefjast handa við leitirnar af Kareni.
Þegar sólinn var lögst í svefn voru bæjarbúar farnir að þreytast og ákveðið var að halda leitunum áfram daginn eftir.
Ekki gerðist mikið þá nótt.
Daginn eftir, var haldið áframm leitunum. Þegar nálgast var farið hádeigi heyrðist öskur frá skóginum, það var kvennmanns garg það heyrðist langa leið. Þorpsbúar gátu ei annað gert enn tekið til fótana að skóginum og hlustuðu eftir garginu sem heyrðist í einnri kvenmannsdósini úr bænum.
Þegar þorpsbúar höfðu safnast saman, var ekkert annað um að villast að þar var komið lík Kareni hinni brjósvænu, beint fyrir nasasjónir allra. Það var fótur um fit, og viðbrögðinn mikil.
Þessi dagur var mikill sorgardagur fyrir alla þorpsbúa, nema einn.
Þegar allir höfðu jafnað sig á öllum hamaganginum fóru þorpsbúar að velta því fyrir sér, hver hafði verið þar að verki?
Þegar sólinn tegði geisla sína, í seinasta skiptið þann dag, fór einn ánægður heim. Ánægður með dagsverkið! Og annar fór þungt hugsi, og varð afar dapur í bragði, þó mátti sjá glott á vörum hans, enn aðeins ef vel var að gáð.
Strax næsta dag, flýtti læknirinn sér út. Kona hans tók að undra mann sinn á því hversu ánægður hann hafði verið seinustu liðnu daga.
Og var hún farinn að halda hið versta, spuringarnar flæddu um í þankalaug hugans, í hvaða tilgangi?
Læknirinn var ekki til setunar boðið og dreif sig til Jóns gamla, til að færa honum gleði tíðindi, enn þó… Voru þetta gleði tíðindi fyrir hann?
Hann var óviss í óvissu og blindaður þoku… Enn þó gat það ekki hindrað hann til þess að segja honum, að hann hafði bundið enda á daga Karenar, enn ætli hann viti afhverju?
Veit hann…


4.kafli

Læknirinn, var á leið til Jóns gamla til að segja honum tíðindinn.
Hann var smeykur um viðbrögð Jóns.
Þegar hann var kominn aðeins einu feti frá hurð Jóns, tók hann eftir hurðinni, hann hefði aldrei horft á hana, með opnum huga.
Hurðinn var úr dökkum viði, og það var búið að skera út ýmiskonar munstur í hana, læknirinn strauk fingurgómunum við viðinn og útskornuverkinn. Hann var ekki glúrinn um viðartegundir, hann hann gerði sér lítið fyrir og lét tungubroddin snerta viðinn og smjattaði vel eftir á. Hann fann það á bragðinu að þetta væri ösp, aðeins öspinn mundi bragðast með slíkan sætleika og eftirkeim líkt þessum. Hann dró djúpan andardrátt lyfti hendini hátt upp að hurðini og lét hnefa falla á viðinn, hljómburðurinn í viðarhurðinni var góður, hann gerði þetta þrisvar.
Loks heyrði hann hreyfingu fyrir innan hurðarinnar, hann hélt niðri í sér andanum, og beið komu Jóns.
Loks opnaði Jón hurðina.
Þeir mynduðu augnsamband, þar sem þeir stóðu þarna hreyfingalausir.
Það var eins og Jón væri að lesa huga hans, læknirinn leit undann, og bað um að koma inn.
Jón opnaði hurðina upp á gátt, merki um það að hann fékk leyfi til þess. Eftir að læknirinn kom inn, spurði Jón hverjum hann ætti að þakka fyrir komu hans.
Læknirinn, hunsaði orð Jóns, því aðeins eitt komst að í huga hans, að frátaldri hurðini að sjálfsögðu!
Lænirinn settist niður í sófann, þann mjúka.
Jón fór að dæmi hans og tilti sér, en þó í mikillri nálægð.
Læknirinn, tók að svitna mikið af kvíða og spennu.
Ekki leið á löngu enn læknirinn opnaði munnin og byrjaði að segja frá.
Hann sagði honum frá því þegar hann drap Kareni hina brjósvænu, og hvernig hann hafði rekið hnífinn djúpt í hold hennar, og lýsti ánægjuni sem fór yfir hann um leið.
Jón sat sem fastast í sæti sínu og sagði ekki neitt.
Læknirinn fór að verða afar áhiggjufullur, eftir að læknirinn sagði að hann mundi ekki sjá eftir neinu af gjörðum sínum þann dag.
Þagnaði hann, og beið því sem gerast mundi.
Jón, var bæði ráðviltur, og hræddur.
Jón gamli, spuðri lækninn…
Hvað ættlar þú að gjöra eftir slíkt morð, á konu sem hefur vakið upp öfundsýki þína?
Munum við vera saman og hvað með konu yðar?
Graunar henni ei um samband milli oss?
Læknirinn sagði að það væri seinnitíma vandamál.
Eftir þessar djúpusamræður, komst Jón gamli að góðri og sætri niðurstöðu.
Hann deildi henni með læknirnum, læknirinn varð áhiggjufullur, enn þó æstur.
Þeir komust að niðurstöðu.
Eftir niðurstöðuna, tók Jón að færa sig nær lækninum, og tók kröftulega í lær hans…
Jón og læknirinn deildu þar djúpum ástarleikjum…
Þegar þeim var lokið, bað Jón gamli lækninn að setjast upp, því hann hafði útbúið dáldið fyrir hann.
Jón kvaðst hafa slátrað, nauti sínu því stæltasta og tók upp þar leðurbuxur.
Læknirinn hafði aldrei séð annan eins saumaskap, hann strauk fingurgómum sínum yfir saumana, og varð undrandi yfir vönduðum vinnubrögðum.
Jón leit stoltur á verk sitt, og sagði svo við lækninn að hann skildi gefa honum þessar þröngu leðurbuxur.
Læknirinn var yfir sig ánægður, þakkaði fyrir sig, með því að þvo þvottinn hans Jóns gamla, sem Jón hafði ekki treist sér í slíkt erfiðis verk vegna baksins.
Ekki leið á löngu, þar til læknirinn fór til konu sinnar.
Eftir stóð Jón gamli í dyragarminum og horfði á eftir lækninum og hugsaði með sér…
Brátt þarf hann ekki að yfirgefa mig fyrir slíka gæru sem hefur eignað sér hann… ég mun koma framm hefndum!
Jón hofði á lækninn ganga yfir lækinn, og hugsaði með sér,
Brátt verður þessi stælti rass minn!
Svo skelti hann aftur hurðinni og fór að huga á hefndum konu læknsins.
………………………………………….

Jæjaa.. mig langaði bara að prófa að senda þetta inn og tjékka hvort að eitthver hafi nennt að lesa þetta og ef svoo er.. endilega kommentaðu!
Þetta er nú samt allt skrifaði í hálfgerðu djóki! Enginn alvara á bakvið þetta! Ogg jááá.. híhí Takk fyrir?