Einu sinni var inkýdinký lítill ljósálfur sem hét Purri Purrari af því að honum fannst gaman að purra allt sem í vegi hans stóð, jafnvel trjágreinar og þegar að hann purraði trjágreinarnar flissuðu þær hátt.

Einu sinni þegar að hann var á ferðalagi sínu um heiminn og tímann var hann í Frakklandi, var hann að kaupaminjagripi og talaði með sínum einkennileg franska hreimnum sínum sem að var samblandaður stununni frá Þorvaldi fyrrverandi dönskukennaranum hans og frönskum orðum. Eins og ég var að segja þá var hann að kaupa minjagripi í Frakklandi og þá hitti hann meistaraþjófinn Hazel JöllaJúllason. Hann var Svisslendingur. Purri stóð hann að því verki er hann var að ljúga að mönnum og var að segja að allar látnu rokkhetjurnar væru á lífi, og þær væru heima á býlinu hanns, og var að bjóða fólki þangað. En Purri vissi að Hazel ætlaði að éta allt saklausa fólkið eins og svín, en hann myndi skilja miðsvæðin eftir og hann myndi þauðga miðsvæðunum á konunum báðum megin og hann myndi nauðga öðrum megin á köllunum og láta hinum megin nauðga sér.
Svo fór Purri að elta þau á býlið hans Hazels og hófst þá rosalegur eltingarleikur og skotbardagi sem ég mun ekki segja ykkur af því að það er alltof spennandi fyrir ykkur krúsídúllurnar mínar.

Klukkustund seinna var Purri búinn að drepa alla sem að stóðu í vegi hans að bjarga öllu fólkinu með því að purra kynfærin þeirra af, aðeins ein hurð stóð á milli hans og áfanga hans, hann braut hana upp, og bjó sjálfan sig undir hryllinginn en þegar að hann opnaði augun sá hann að Hazel var að drekka te með öllu fólkinu, Hazel bauð Purra velkominn og bauð honum te, gaf honum te og











ÁT HANN OG ALLA ÞARNA INNI.MUHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

takk fyrir mig, ég vona að þið hafið notið þessarar sögu eins og ég hef gert. engin skítaköst takk.