1. kafli


Ég vaknaði við það að síminn hringdi. Ég var með hræðilegan hausverk og var drullu þunnur eftir kvöldið áður. Ég leit í kring um mig og horfði á hrikalega óreiðu flöskur út um allt reykingaligt matur í öllu. Símin hélt áfram að hringja.
Ég svaraði “Halló””Hæ” var sagt á mót “Hver er þetta?” Spurði ég
“ ég er móðir þín”sagði hún “ já allt í lagi ég hringi í þig á eftir” sagði ég.
“Nei þú segir það alltaf en svo verðuru fullur og gerir ekkert í því.
Er þér alveg sama um líf þitt?” Sagði hún “Uhh já eginlega” Svaraði ég “Þetta var ekki þér að kenna” sagði hún “ Hverjum þá?” Spurði ég “Engum” sagði hún.
Ég skellti á.
Ég fór að drekka. Og ég drakk og drakk og dá svo áfengis dauða.
Ég vaknaði daginn eftir jafn þunnur og alla morgna. Ég kveikti á sjónvarpinu, önnur hryðjnuverka árás í nóttog Ameríkanar eru að fara að senda her í ísrael, og var að safna liði.
Kanski ætti ég að fara í herinn aftur? Drepa þessa helvítis terrorista.
Ég fór niðrá herstöð 3 dögum seinna og sótti um. Það tók ekki langann tíma að koma því í gegn.
Svo ég var á leið í stríð til Ísrael. Við flugum þangað eftir 4 mánaða þjálfun.
Þegar við komum voru aðrir mættir. Fyrsta verkefni sveitarinnar minnar var að ráðast á einhvern lítin bæ.
Við fórum á jeppum inn í borgina og fórum út hjá hinum Ameríkönonum. Strax og við komum út birjaði skotbardaginn maður heyrði ekkert fyrir hávaða. Mér var sagt að fara með einhverjum tveimur öðrum yfir götuna yfir götuna og skjóta leyni skitturnar.
Við hluðum yfir og fórum strax í skjól. Annar þeirra byrjaði að skríða en stóð svo upp og skaut mér síndist hann hafa hitt einn en ég var ekki alveg viss. Ég stóð upp og skaut á óvina bíl sem nálgaðist vinir mínir stóðu upp með mér og slutu líka bíllinn skaut á móti og hitti annan þeirra. Hann féll samstundis niður, ég beygði mig og gáði hvort hann væri lifandi en skotið hafði farið í gegnum vestir ðg beint í hjartað.
Ég skreið áfram og lét vita að það væri maður fallinn, þegar ég leit upp sá ég bandarískar flugvélar fljúga fyrir ofan mig og skjóta niður óvini. Ég sá að Bandarískir hermenn hlupu áfram göturnar og skutu alla menn tóku enga fanga en hlífðu konum og börnum.
Ég stóð upp og filgdi hópnum, ég sá hermenn fyrir framan mig strá felda, ég heyrði í talstöðini að við ættum að hörfa.
BÚÚMMM það sprakk handsprengja nokkrum metrum fyrir framan mig, ég vissi ekki fyrr en ég lá upp við vegg og sá rúmlega 100 lík Bandarískra hermanna ég stót upp og fór að skjóta á óvina hermennina.
Við fórum í gegnum borgina og unnum 314 bandarískir hermenn dóu við hernámið og 1408 ísralskir hermenn dóu og 189 saklausir borgarar.