Ég horfði lengi á það. Ég hugsaði mikið um þetta. Jú ég ætlaði að gera það, í kvöld, þegar allir eru sofandi. Þá myndi einginn heyra neitt, og ég gæti gert þetta í einrúmi. Á ég að gera það? ég er ekki viss. Mig langar það, en samt ekki. Ég vil ekki vera hérna lengur. Ég ætla að gera það! það er ákveðið. Í kvöld, þetta mun vera í síðasta sinn. Ég slekk ljósið og sest í dimmasta hornið og bíð, bíð þanga til allir eru farnir að sofa. Ég þarf ekki að bíða lengi. Bara í svona hálftíma. Ég heyri ekki neitt lengur. Ég loka augonum og hugsa í síðasta sinn. Ég tek blaðaið, máninn glampar á blaðið það kemur smá birta. Bara smá birta ekki mikil. Ég tek blaðið og þrýsti því að handleggnum. Það svíður, ég dreg blaðið áfram og það byrjar að droppa úr hendinni. Ég er cm frá púlsnum þá stoppa ég. Það byrja að koma tár. Ég byrja að gráta, á ég að halda áfram? Á ég að hætta við? Það er spurning. Ég vil halda áfram lífið er of erfitt. Ég tek blaðið og skelli því á púlsinn. Mér verður kalt, allt í einu verður allt í móðu. Ég byrja að anda lítið og …………………………………………
Ég er dáin. Ég sé samt fjölskyldu mína. Ég er draugur. Ég sé að móðir mín er að labba inn í herbergið mitt, hún ætlar að vekja mig, hún lítur þá í hornið þar sem ég ligg náföl í framan og allt út í rauðum slettun. Hún öskrar, og byrjar að gráta. Faðir minn labbar inn. Hann er orðlaus. Þau hringja í 112. sjúkraliðarnir eru fljótir af stað. Ég heyri móðir mína og föður tala saman, ég heyri samt lítið, eina sem ég heyrði var, afhverju svona snemma? Móðir mín er að segja þetta með tárin í augonum og lítur upp. Já hún var svo ung, segir faðir minn, aðeins 16 ára gömul. Það er þögn heima hjá mér. Öll lífsgleðin er horfin og ég líka. Ég sé allt í einu ljós, það er mjög bjart. Svo sé ég þig þar, ég brosi og segi, ég er komin elskan ég er komin!


Afsakið stafsetningar villur :) mér leiddist eitt kvöld og bjó til þesa sögu =/ segi mér hvað ykkur finnst :)