“NÚNA MAÐUR, ÉG ER AÐ FOKKIN' DEYJA, MIG VANTAR ÞETTA NÚNA!!”
“-HEY, rólegur, allt á leiðinni, þú lifir þetta af.
”Aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh, taahhk“

Síðustu orð Finns voru ”það.. aaaahaa, það er saaht, betra , betrah en kynlíffh“
Finnur er dáinn. Hann dó af völdum amfetamíns. Vinur hans, sem hafði kynnt hann fyrir heim fíkniefnanna var líka í sæluvímu.
”Finnurh, váaaahh, svhoo, svhooo gott“

Finnur hafi veirð í neyslu í tvo mánuði. Vinur hans í fjóra. Báðir voru þeir 14 ára gamlir, í áttunda bekk. Finni gekk alltaf vel þangað til í lok sjöunda bekkjar. Þá hitti hann Eggert. Eggert var svona, 7.bekkjar prakkari. Og þegar uppí áttunda bekk var komið byrjaði Eggert að reykja. Eggert var þessi vinur Finns.

Finnur hataði Eggert fyrir að draga hann inní þetta. En hann vildi samt alltaf meira. Hann var.. Háður.
Hann ætlaði alltaf að hætta, vildi bara að fá smá! Bara, oofurlítið. En allt kom fyrir ekki. Hann varð háður.

Eggert - Eggert varð líka háður, en tók minni skammta en Finnur.

Daginn sem Finnur dó, voru þeir ”vinirnir“ að lemja dreng úr öðru hverfi. Kölluðu hann Grjón, því hann var með dekkri húð en þeir. Spörkuðu í magann á honum. Kýldu hann. Köstuðu steinum. Svo gekk Finnur OF langt. Tók járnrör og braut kjálka drengsins.

Eggert starði á drenginn hrækja tönnum og emja.
Finnur hló, hló þessum geðveika hlátri.
-Það leið yfir drenginn.

Eggert hringdi í 112 og sagði frá, og hljóp svo burt og dró Finn með sér.
Strákarnir tveir gengu hliðina á rólónum.
GAUR, aldrei, ég endurtek: ALDREI FOKKING VOGA ÞÉR AÐ GERA SVONA LAGAÐ AFTUR! Þú hefðir geta DREPIÐ krakkann?

-Só? Ég meina, láttu ekki svona, hann var ógeð. Mömmustráka ógeð.
”Ég veit um einn annan mömmustrák… Hann stendur við hliðina á mér“
-Fokkaðu þér Eggert!
”Nei“
-Gefðu mér skammt, NÚNA!
”Og hvað ef ég geri það ekki?“
-Þá, þá næ ég í járnrörið.
”Nei, þú lemur mig ekki“ Sagði Eggert, og tók á rás burt.
-Eggert! OH, andskotinn.

Finnur hljóp í gagnstæða átt að drengnum aftur, og sá að sjúkrabíllinn var þar, hann snarstoppaði.
G..Guð minn góður. Hvað hef ég gert? Hann tók upp litla nál, batt beltið sitt utan um handlegginn, og tók upp nálina sem hann hafði skilið þarna eftir í gær. Hún var notuð, en hann þurfti nauðsynlega skammt. Og það fljótt.
-Eggert kom hlaupandi, með brjálæiðssvip.

”NÚNA MAÐUR, ÉG ER AÐ FOKKIN' DEYJA, MIG VANTAR ÞETTA NÚNA!!"
- Sagði Finnur …