hann fer út um útirdyrnar og horfir i kringum sig, en hann ser enga hreifingu.
Hann heldur áfram að labba þangað til að hann kemur að kjörbúð, þá sér hann fugl fljúga yfir sig og svo dettur hann allt i einu niður og beint i götuna. Nú er hann orðinn hræddur.
tíminn líður og hann er en að leita að lífi, hann hefur ekki séð neina hreifingu nema þennan fugl sem hrapaði.
Hann brest i grát og sest á gangstéttina og hugsar með sjaflum sér: Hvar eru allir, afhverju fóru þau?. En rétt i lok þessarar setningu heyrir hann fótatak, hann lítir snögt upp og sér hvítklæddan mann sem seigir: koddu með mér og þú munnt aldrei þást aftur!, hann horfir á kallin i sma stund án þess að seiga neitt, svo seigir kallin: jæja þá, þú hefur valið.
Hvítklæddi maðurinn brennur til ösku eins og blað, bara uppúr þurru.
Hann labbar inni bílagöng alveg skíthræddur og sér hann þar hvítt ljós inni göngonum.
Þar byrtist sami kallin aftur og seigir: Koddu með mer nuna eða þú skalt þjást hér að elífu. Aftur er strákurinn orðlaus og hvítklæddi maðurinn seigir aftur: Jæja þá, þú hefur valið og brennur aftur til ösku.
1 mínótu eftir það sér strákurinn rautt ljós koma hinumeiginn frá fjöllonum, ljósið stækkar og stækkar þangað til að það byrjar að leka niður af fjallinu.
Rauða ljósið nálgast bænum og strákurinn byrjar að hlaupa. Rauða ljósið er of hratt, hugsar hann með sér.
Rauða ljósið nær stráknum og strákurinn stoppar, hann byrjar að lækka eins og hann sé að seitjast niður. Hann lækkar og lækkar, honum finst eins og honum eigi að finna til en þetta er eitthvað annað, eitthvað óskiljanlegt.
Rauða ljósið byrjar að fara yfir augun og svo verur allt svart hann hugsar um mömmu sína og pabba, og svo finst honum orðið erfitt að hugsa. Hvað er eð gerast, er ég að deyja?.
The End
<—–Look to the left———–Left you idiot!