Eitt sumarið er í voða stenfdi mundi ég allt í einu að ég gleymdi að slökkva á hellunni þar sem ég var að sjóða jólagrautinn. Ég var kominn hálfa leið áleiðis til Eskifjarðar þegar ég mundi þetta. Ég brást snögglega við þannig að ég byrjaði á að hringja í kanínuna sem átti heima uppá lofti á húsinu mínu. Þegar hún svaraði, þá tilkynnti ég fyrir henni að jólagrauturinn væri ekki á réttri leið! Jólagrauturinn var að brenna. Kanínan stökk niður af loftinu til að athuga með grautinn. Það sýndist vera allt í lagi með grautinn þegar í fyrstu á var litið, en er leið á daginn uppgötvaðist fyrir mönnum að það var ekki jólagrauturinn sem var að brenna.. það var bláberjasósan sem ég var að hita. Kanínan hafði þegar í stað samband við slökkviliðið sem kom beint að húsi og bjargaði grautnum. Grauturinn sem ég ætlaði að gefa ömmu minni á Selfossi um verslunarmannahelgina var í fínu formi, en annað gilti um bláberjasósuna. Hún varði sínum síðustu ævistundum í brennandi hita og ógæfu. Þegar ég var kominn á eskifjörð seinna um kvöldið sá ég að langamma frænku vinkonu minnar var búin að smyrja brauðsneið handa mér. Brauðsneiðin hafði verið smurð með apríkósusmjöri sem er sjaldgæft um þessar mundir vegna þess hve mikið af ansjósum eru notaðar í sósuna. Þegar ég svolgraði í mig kókoshnetunum heima hjá langömmu frænku vinkonu minnar varð mér ljóst fyrir að ég hafði rifið allt skinnið af hundinum hennar. Það var samt ekkert miðað við grautinn góða sem var kominn í vörslu lögreglu vegna gruns um íkveikju! Þegar ljóst var hvernig málið áhorfðust sást að grauturinn var alsaklaus enda bara góð lykt af honum og ekkert að óttast.. það var allt langömmu frænku vinkonu minnar að kenna að bláberjasósan hafði fengið þriðja stigs bruna! Langamma frænku vinkonu minnar var send í yfirheirslu hjá hæstaréttardómara. Er langamma frænku vinkonu minnar var kominn í vörslu þessa litla nagdýrs kom allt í ljós. Það kom í ljós að langamma frænku vinkonu minnar hafði sent hanann sem átti heima í húsinu hliðina á mér yfir í húsið mitt til að breyta um stillingar á eldavélinni! Eldavélin hafði verið blekkt! Blekkt af fingrum langömmu frænku vinkonu minnar. Þegar málið var komið allt í ljós ákvað ég að fara að leggja af stað heim á leið. Þegar ég var kominn þriðjung leiðarinnar áleiðis til Hafnar í Hornafirði hringdi ég til ömmu nágrannanns sem hét Dagbjört og bað hana um að passa kanínuna mína þar til ég kæmi heim. Amma nágrannannst svaraði játandi enda ekkert að óttast. Kanínan hafði þrisvar verið send til Húsavíkur til að afhausa beljur sem voru að brjóta skilorð. Amma nágrannans var fús til að passa kanínuna uns ég kæmi heim. Ég hélt áfram áleiðis til Þingvalla því að þar beið gæsin eftir mér. Gæsin hét Fúsi Björn og var glímukappi að norðan. Þegar ég kom til Þingvalla var gæsin sofandi og dreymdi hana um hestinn fljúgandi sem bjargaði öndum frá ídífu. Þegar hún vaknaði lét hún mig fá gjaldeyri til þess að ég gæti étið í Hveragerði. Ég fór áleiðis til hveragerðar og byrjaði að borða matinn minn en þar blasti óheppnin við mér! Sonur nágrannanns beið eftir mér og heimtaði lausnargjald vegna kanínunnar minnar sem amma nágrannanns hafði látið hann fá. Hann miðaði byssu að hausnum á kanínunni og sagði að ef ég segði orð myndi hann skjóta kanínuna! Eftir langa bið ákvað ég að taka karate spark og rota hann í einu höggi. Ég stökk upp, snéri mér í 3 hringi þannig að kauði varð ringlaður. Þar á eftir tók ég kollhnís þannig að súrefnis umhverfið kauða kláraðist. Eftir það sparkaði ég í magann á kauða þannig að hann hné niður og ég náði kanínunni. Ég stappaði fimm sinnum ofan á hausnum á kauðanum og hljóp svo útí bíl. Ég setti kanínuna í skottið og ók af stað. Ég hringdi í ömmu nágrannanns og bað hana að bíða eftir mér vegna þess að ég ætlaði að tala við hana um eitilharðar kosningar sem voru í gangi. Hún vissi ekkert um það að sonarsyni hennar hefði mistekið með lausnargjaldið þannig að allt lék í lyndi. Þegar ég kom heim, skildi ég kanínuna eftir inní bílnum þar sem hún var ennþá ringluð eftir síðustu hraðahindrun. Ég fór inn til gömlu konunnar og barði hana til óbóta og hirti af henni allt reiðufé. Eftir það fór ég út í bíl og náði í kanínuna og við górum inn í húsið mitt og byrjuðum að japla á grautnum góða.