Ég samþykki allt sem eitthvað vit er í, t.d. koma oft pælingar um lífið og stundum brot úr skemmtilegum MSN-samtölum, notendur deila með sér reynslu sinni af ýmsum atburðum og svo framvegis. Ég geri hinsvegar þær kröfur að greinar séu nógu langar, 400 orð sirka, séu skilkjanlegar málfræðilega séð (þetta hér að ofan stenst engan veginn þær kröfur) og að þetta sé ekki of mikið einkahúmorsbull, eins og þessi saga hér að ofan virðist vera.

En þær greinar sem eru ekki nógu góðar er aldrei hafnað, þeim er kastað á kork sem ber nafnið “Ruslafatan”.