Aumingjus Favitus. ekki er það neitt mikilmenni. óæðsta staða í her rómverja. Hann virðist mikill maður á hesti sinum. enn undir brynjunni er hann beinaber og næringarskertur. Rómverjar eiga í stríði við villimenn. og hann ástamt 9 hermönnum og tughöfðingja ganga í skógi hinna sviptu klæða, og kallaðist skógurinn það útaf algengum naugðunm villimanna á rómverskum konum, og öfugt. Skyndilega heyrðist undarlegt heróp. þeir voru umkringdir 80 villimönnum. og þeir aðeins 11. og allir villimennirnir hrikalega massaðir. þeirbörðust og Aumingjus Fávitus var hrikalega mjór og faldist á bak við tré, og skildi vini sína eftir. Síspikus Mathákus tughöfðingji hrópar, að þrátt fyrir hinn mikla massa, geta axir þeirra ekki bitið á skildi, og ekki náð lengra enn spjót. Skyndilega hrópar einn villimannana, UAAARH, svo rífur górillan upp tré og lemur þá alla 10 til bana. Það tók tíma að drepa Síspikus Mathákus því bumba hans skoppaði drumbinum alltaf upp. enn á endanum dó hann. Fávitus aumingjus var einn eftir. Hann laumast að lífslausum líkunum og stelur hringjum og hálsmenum. gullpengingum og örðum verðmætur. skyndilega sér hann dauðan villimann. hann mundi svo að hann átti að brenna höfðingkofa og skemma þannig liðsanda villimannana. og hann gæti komist í þorpið dulbúinn sem villimaður. hann tók sverðið og skar skegg villimansins af. villimaðuinn var 3,4 metrar á hæð enn Aumingjus Fávitus aðeins 1.5. hann stakk tré, tók smá trjákvoðu og bar það á skeggið svo það myndi límast saman. og klæddi sig svo að hann leit út fyirir að vera massi í brúnni ullarpeysu. hann laumaðist í þorp villimannana. enn þeir sáu hann. og einn sagði. Blessaður og sló á bakið á honum svo Aumingjus missti andan og datt. hvað heitir þú spurði villimaðurinn. Skeggríkur svaraði Aumingjus. hæ, ég heyti Svitríkur og þetta er vinur minn, Heimskríkur. Blessaðir sagði Aumingjus. svo skoðaði hann þorpið enn fann enga höfðingkofa. hins vegar sá hann A.M.K. 30 villimenn fara í einhvern kofa í stærrilaginu. og þar inni var undurfögurkona, sem villimennirnir álitu gyðju. og kynlíf var fyrir þeim heilagt og nauðsynlegt til að viðhalda krafti guðana. svo villimennirnir nauðguðu henni, hvermaður einu sinni hvern dag. ef þeir misstu, myndu þeir verða óhepnir. Aumingjus Fávitus vissi að ef hann dræpi hana myndu villimennirnir verða hræddir. enn hann vildi ekki drepa hana, frekar taka hana. þegar hann var í röðinni bauðst Svitríkur til að leika við hann smá stund. ok sagði Aumingjus. Svitríkur spurði ,, geturu þetta skeggríkur. og reif tré upp með rótum nagaði það og bjó til lurk. nei þetta get ég ekki. enn ég get annað. og reif tjásu úr skeggi dána villimansins sem hann klæddist. (það var ekki rosalega sterklega límt.) ég er svo sterkur að ég meiði mig ekkert við að rífa skegg af mér. Svitríkur varð undarlegur í framan og þefaði af einum putta sínum og hugsaði. enn hann var ekki góður í því. svo reif hann í skegg sitt og sagði. óóó. þetta er hrikalega vont. heh, sagði Aumingjus. og fór aftur í röðina. þegar hann átti að fara að ríða kellingunni talaði hann við hana og sagðist geta bjargað henni frá þessum nauðgurum. Hun vildi vita meira. henni fanst hann myndarlegur enda sást ekkert í hann fyrir skegginu og hann virtist svo massaður. eftir að hafa riðið stanslaust og talað rutti einn villimaðurinn upp hurðinni svo trekkur myndaðist. Allt skeggið fauk af Aumingjusi Fávitusi. Gyðjan leit á hann og sagði. þetta er fucking aumingi. aumingjus greip gyðjuna og stökk útum gluggan. fór þar á hest og hljóp af stað. og á leiðinni montaði hann sig af því að hafa látið vini sína deyja og rænt svo líkin af þeim eftir á. gyðjan öskraði. sleptu mér. frekar vil ég láta nauðga mer 283 sinnum á dag (tala fullorðina karlmanna í þorpinu) enn að fara með þér! Villimennirnir þustu hlaupandi á eftir Aumingjusi. rauðir sem blóð í framan og viltu ekkert frekar enn að drepa aumingjus og fá tennurnar hans í stað sinna. heift þeirra var svo mikið að þeir hlupu berfættir og fundu engan sársauka. allir með hrikalega lurka og heygafla. og hesturinn var orðinn þreyttur. enn villimennirnir ekki því þeir voru svo brjálaðir. svo datt hesturinn. villimennirnir hlupu að Aumingja Aumingjusi Fávitusi og börðu hann. síðan kom Svitríkur og bjargaði Aumingjusi, og sagði, hann drap engan. við skulum ekki drepa hann. ok sögðu hinir. létu Aumingjus fara heim enn drápu Svitrík. Þegar Aumingjus Fávitus kom til rómar, þaut hann umsvifalaust á næsta hóruhús þar sem boðið var uppá drykki. enn einhver byrlaði honum svefnlyf. og seldi hann sem þræl. Hann var notaður sm skylmingarþræll og vaknaði í búri þegar annar maður var að riðlast á honum. Aumingjus hugsaði. ég á meiri möguleika í brynju með öðrum í liði, enn gegn þessum homma. (svo var samkynheigð eðlileg og algeng í róm.) þegar bardaginn byrjaði, var þetta bygt á sögulegu sjónarsviði. Hann og aðrir 13 fyrverandi rómverskir hermenn gegn 800 kófsveittum og fúlskeggjuðum villimönnum. og þeir hlupu allir úti horn, mynduðu kassa með skjöldunum og létu spjótin út og vörðust. endanum fanst fólki þetta leiðinlegt, helti olíu yfir allt liðiði og kveikti í þeim. Aumingjus Fávitus. aumingji og fáviti og ódyggur hermaður í 101 hersveit rómverja, far fallinn. þannig lauk hanns innihaldsnauða enn þó undarlega æviskeiði. Endir.

Allir vera svo vænir að segja álit. ég vill vita hvað fólki finst.