Nóttin.
Nóttin minnti á löngu dána ást sem klæðist föllnum frostrósum og gælir svo unaðslega við vanga þinn meðan þú sefur. Þú ert svo undarlega án vitunar um að þú ert ekki heima, þar sem hugurinn leitar á daginn og blundar á nóttinni.