Haraldur var staddur inná skrifstofu sinni, hann var að leita að kaffinu sínu sem hann var viss um að hafa sett einhversstaðar.

Hann Var Búinn að leita ALLSTAÐAR undir öllum borðum og hillum , blýöntum og pennum og inní öllum skúffum og hillum og í öllum hornum skrifstofurnar.

Hann Klifraði Upp Á eina Hillunna til að fá gott sjónarhorn yfir skrifstofuna, en ekkert bólaði á þessum brúna drykk.

Hann var búinn að klóra sig alla til blóðs (reyndar ekki en hann var bara svo ruglaður að hann hélt það) hann hélt líka að hann væri Róbinson Krúsó og hann væri á eyðieyju en engin tók mark á KarlsGreyinu.

Hann Var Alveg að fara að öskra þegar að Ritarinn hans hún stína kom inn “hér er kaffið sem þú baðst um herra”.