Í rökkrinu á bakvið Hondu sem var að ryðga í sundur, sátu tveir undar leigir fírar að undir búa gig lífs sín. Þeir ætluðu að stela BLÁUM BEKK!! Mennirnir voru í Camoflagi, Woodland til að vera nákvæmur frá toppi til táar. Til að toppa kittið voru þeir búnir að klína grænni málningu á andlitinu, svo að það glampaði af þeim í tunglljósinu, eins og það myndi skína mikið tunglljós á vossæla Íslandi, nei heldur vegna götuljósanna sem voru í gangi. En það var eiginlega eingin tilgangur með þessu lúki, þetta var bara hluti að “AÐGERÐ BECK”. Það var langt gengið á daginn og komið fram yfir miðnætti og líka langt gengið á sumarið svo það var orðið mjög skuggsýnt eins og áður hafði kom fram. Bekkurinn sem var blár, var alveg niðri við vatnið, og það var löng leið að honum. Berskjaldað svæði með mikið af ljótum mávum á. Svo þeir þurftu að taka smá sveig á sig til að komast að bekknum.
“ Mávsí spottet, Straight ahead,” segir annar þeirra.
“ Ertu fífl maður. Þetta eru mávar, ekki Víetkong. Og síðan hvenær lærðir þú þetta maður,” seigir þá hinn.
“ Síðan úr Full Metal Jacket.”
“Ok gildir einu. Við verðum að ná þessu bekk. Hann er BLÁR!! og kinnkar kollinum með mjög opin augun, eins og hann væri gerður úr gulli. Ok við verðum að sveigja fram hjá mávunum og komast að takmarki okkar, BEKKNUM!!” og gerir það sama, eins og hann væri úr gulli eða eitthvað.
“ Ok leggjum af stað.”
Rétt í þessum töluðu orðum kom hvítur Subaru Justy svo þeir félagar skuthlöðu sér niður svo að ökumaðurinn sæi þá ekki, sem hann gerði ekki sem betur fer. Sá sem var með bekkinn á heilanum gaf hinum merki með hendinni að leggja til atlögu. Það var ekki mjög erfitt að komast fram hjá mávunum en þá var málið að komast að komast til baka óséðir. En þegar þeir ætluðu að taka hann upp kom í ljós að hann var festur niður. Hver festir BEKKINN niður. Þeir hugsuðu sig vel um hvernig þeir ætluðu að ná BEKKNUM upp. Þeir náðu svo bekknum upp eftir mikið erfið og lögðu af stað í burtu frá vatninu. En í fjarska sat kona í glugga á guluhúsi og horfði á þetta allt. En það sem hún sá var bekkur í lausu lofti og tvö pör af hvítum skóm á vappi. Það kannski sýrir út af hverju mávarnir voru svona stilltir eða að konan var í svefngalsa. En það var löng leið að höndum, alla leið að strætóstoppistöðinni. Kannski ekki voða frumlegt og kannski dálítil á hætta þar sem hálfviti í Babýlon (Reykjavík)
“Af hverju að taka Busin,” spyr þá annar
“ Af hverju strætisvagninn. Bara, fljótleg,” segir hinn voðalaga góður með sig.
“En þú veist að vagninn fer inn í bæ fyrst og þaðan fer eingin vagn þangað sem við erum að fara.” En í þessum töluðu orðum renndi upp af þeim bíl. Lögreglubíll. Þjóninn hægra megin renndi niður rúðunni og byrjaði.
“ Hvert skal haldið.”
“ Að taka strætó,” segir þá annar þeirra camoferuðu.
“ Nú? “
“ Það er langt heim, “ svarar hinn.
“ Þú segir það. Drengir mínir þið vitið að það er bannað að ganga um án þess að vera með endurskýsmerki. eða ekki bannað heldur ill séð, og þar sem ég sá bara gangandi skó þá verðum við að gera eitthvað í þessu,“ segir löggan og hlær. Pottþétt frá Blönduósi. Seinna sitja vinirnir tveir, Jón og Hörður, inn en ekki úti á BEKKNUM!!!!!