Maður nokkkur bjó í ryk legri torkennilegri og vægast sagt ill búandi íbúið.
Íbúðinn var lítil og þröng en var 2.hæðir,sérstakr,
Þetta klöngraðist þó gamli maðurinn á hverju kvöldi en tók þó hvert skref fyrir sig.
Loksins um kvöldið komst hann uppí rúm og lagði sig.
Til hvers að lifa ,hugsaði hann.
TIL HVERZZZZZZ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hann lagðist niður þó og náði að róa sig og hóf að dreyma.
Hann var staddur niður í bæ að labba og hitti vini sína.
“Sælir verið þið” sagði hann“(BÍP) þoli ég ekki fokkíngs(Bíp) lífið”
Félagarnir urðu undrandi og spyrja hann“Hvað amar að þér að fara í fílu ekki erum við fjörlegri en þú he”
Gamli maðurinn hét Tómas fyrir þá sem ekki vita og átti afar erfitt með skapið síðustu ár .
Og sú hugsun að hugsanleg biði hanns ekkert eftr dauðan hræddi hann svo hann gerði allt sem í hanns valdi stóð til að verða trúðaur og las textamentið en þegar tala átti við félagana var talmátinn altaf sá sami.
“Jæja svo hvað hafið þið að segja”
“Ekkert ”sagði sá yngsti í hópnum.
“ekki ég heldur”
nú þagnaði allt vinirnir urðu rauðir eins og ,eins og ..eithvað en allaveg snúm okkur aftur að söguni.
Hneykslun þeirra varð hrein og bein og þeir horfðu á hann og sá yngsti tók aftur upp orðið fyrir félagana.
“Ekkert segiru”
“Nei”
“Þér væri nú hollast að hugsa um eiginkonuna þína ,þótt hún sé smá og kansky ekki neitt áberandi þá verður þú samt að virða hennar viðmót og þú lætur eins og þú hafir gleymt henni bara sí svona”
“Ha..”
“Ekki neitt svonna við viljum ekki tala við þig”sagði sá næst elsti þessum þriggja manna hóp.
Hann labbaði burtu en heyrðist hann heyra rödd.
“Hey kíktu á mig”
“ég sé þig ekki”
“Hættu í þessu þunglyndi!”
Hann labbaði í bílinn með þessi hljóð og sem betur fer var um draum að ræða enda hefði mannskeppnan orðið að fílfi að blaðra svona við sjálfan sig útí bæ.
Hann steig inní bílinn og ennheyrði hann röddina.
“Viltu sjá mig”
“Það væri áhugavert,eithvað hlítur að hafa heillað mig til að giftast þér”
“Settu hendina að eyranu”.
Jú um hvað var að ræðajú litla maríu hænu en hvað hún var sæt lítil loðin með nokkrum doppum svipur hennar var óttasleigin.
Hann boraði puttanum í eyrað og hún kllifraði það gekk þó erfiðlega því putti þessa sjálfselska gamlingja drap hana greyið næstum því.
En svo sá hann þetta agnar smá vorkunlega grey að líta hana augum fékkalla til þess að finna til brjóst um kenndar.
“þá sagði gamlinginn jæja komum í bíó.”
“Jæja”
Þau skruppu því í bíó en þegar þau mættu ætlaði hún að sína snilldar tilþ´rif með því að klifra niður út um opna rúðuna(Heymska maríuhæna.)
Þar datt hún niður með þeim afleyðingum að hún fótbrotnaði .
Tómas gaf henni því í bíóinu +´stærð af kóki og poppi sem hún hafði ekki gott af.
“Hvað heitir þú?”
“Feofaonva”
“En þú ert kvenkyns?”
“Já ,guðminn góður ég hef verið gift þér í 20.ár”
Þau settust í þægileg sæti .
Maríuhænan sagði“Oh guðminn góður ég get ekki klárað allt þetta”
Nú kom maður sem var mjö mjög feitur og félt á stóru poppi og samloku og kóki hann sá ekki að maríu hænan sat þarna og settist því oná hana fitan var óhagganleg,grjóthnullungur hefði alveg eins getað sest á greyskinnið.
Hún smá kafnaði en Tómas glymdi sér yfir myndinni.
Skyndilega fattaði hann.
Hannn hitnaði.
Hann stressaðist.
Hann sem hafði ætlað að fara með henni í bíói uppá góðvild var nú valdur af dauða hennar ,hann hefði betur sleppt þessu eða átti hann að fylgjast betur með henni hann mátti jú búast við þessu.
En hvað var að fokkíngs vörðunum að hleypa maniinum inn myndinn var byjuð hann lá á barmi hjarta áfals.
Og þótt hann hefði vaknað tengdi hann drauminn við raunveruleika og hann trúði eingum sem reyndi að segja honum hin sanna sannleika.
Og út lífið sitt lifði hann þau fáu ár sem hann átti eftir í þunglyndi án þess að hafa samskipti við neinn og einginn mætti í jarðarförina hanns því allir voru búnir að gleyma honum.
Endi