Tveir ungir piltar að nafni Jón og Tumi þumall voru á gangi í skóginum rétt hjá sveitabæ þeirra á föstudagskveldi og létu sér leiðast með því að humma og smella fingrum saman. Jón skrapp frá til að fá sér að míga á meðan beið Tumi þumall skammt frá og sparkaði í steina. Skyndilega kom hann auga á fallega hnátu sem valhoppaði um í skóginum glöð á svip. Við þessa sjón varð Tumi afar glaðar og hóaði laust til vinar síns, Jón kom og varð eins glaður við sjónina og sagði “Rotum hana” með pervísku glotti. Tumi þumall tók upp stóran stein, hélt honum fyrir aftur sig og kallaði til stelpurnar og bað hana um að koma og eiga við sig orð. Stelpuhnátan hætti að valhoppa og tölti rólega og tortryggilega til félagana. Þegar hún var aðeins örfáa metra frá tvíeykinu fleygði Tumi þumall steininum í höfuðið hennar, hún rotaðist og þeir hjálpuðu sér sjálfir að henni.
<br><br>Ég hata undirskrifti