Einu sinni var maður sem hét Baldvin Njáll (kallaður Siggi).
Baldvin Njáll (kallaður Siggi) var ræstitæknifíkill og var alls ekki góður í fótbolta.
Hvern einasta dag í Skrúfusafnarafélaginu (hann var sko formaður félagsins) stríddu hinir félagarnir honum því að hann var ekki góður í fótbolta. Einn daginn varð Baldvin Njáll (kallaður Siggi) svo pirraður á eineltinu að hann byrjaði að lemja alla með hitamælum og appelsínudjús í flösku.
“Jæja, svo þú heldur að þú sért alveg rosalegur töffari.
Gettu hvað, nú færðu að sanna þig, ræstitæknifíkill, hehehehehehehe, því að við skorum hér með á þig í fótbolta”, sagði Margeir Grænmetisson. “Æ fáðu þér gleraugu og skíttu á puttann”, svaraði Baldvin Njáll (kallaður Siggi) þá töffaralega.
En þá varð Margeir fúll og hélt því fram að Baldvin Njáll (kallaður Siggi) væri bara hræddur. Baldvin Njáll (kallaður Siggi) tók sig þá til og tók áskoruninni.
Næsta dag fór Baldvin Njáll (kallaður Siggi) í fótboltaþjálfun hjá pabba sínum. Pabbi hans hafði verið atvinnuleikmaður í fótbolta fyrir 93 árum, þá aðeins 21 árs gamall.
Baldvin Njáll (kallaður Siggi) ákvað í lok þjálfunarinnar að fá nokkur heilræði hjá vini sínum. Hann spurði vin sinn Örlyg hvað hann ætti að gera til að ná boltanum.
“BEUEDDECHHTFRRYUHJAWQCVYNJUMMMMMM”, svaraði Örlygur þá.
“Ertu að meina það, þarf bara það. Takk fyrir ráðið, Örlygur.”
Hann gaf Örlygi kex fyrir hjálpina og þaut af stað út á völl því að leikurinn var að hefjast.
Þá kom Forsetinn, hann Ólafur og sagðist vilja hjálpa honum.
Baldvin Njáll (kallaður Siggi) samþykkti það.
Leikurinn varð ekkert spennandi því að Ólafur tók boltann í byrjun og Baldvin Njáll fór í kollhnís á skrúfusafnarana og Ólafur skoraði og skrúfusafnararnir gátu ekki spilað lengur svo að Baldvin Njáll (kallaður Siggi) vann leikinn og allir gáfu honum vekjaraklukkur í verðlaun. Endi