Eitt sinn var júði er Jakob hét. Hann bar út morgunblaðið og fékk væna fúlgu fyrir. Morgun einn, þegar Jakob var að bera út blaðið, var öskrað á hann “Blaðið er 5 mínútum of seint Jakob júði, ef þetta gerist aftur þarf ég að gera eitthvað í málunum.”. Jakob varð alveg miður sín, og hljóp burt með tárin í augunum. Hann vildi alls ekki að áskrifendur snerust gegn honum vegna smá bilunar í júðavekjarklukkunni hans.

Næsta morgun þegar Jakob kom að sama stað og morguninn áður, var öskrað “Enn og aftur ertu of seinn, EF ÞETTA GERIST AFTUR ÞÁ SKÝT ÉG ÞIG MEÐ LUGERNUM MÍNUM”. Jakob var virkilega farinn að hræðast þennan mann. Jakob flúði burt og fór heim beint að sofa, enda þreyttur eftir að hafa vaknað svona snemma til að bera út. Nú var klukkan orðinn þrjú að degi til og loksins var Jakob vakinn af naggrísnum hans sem gengur laus um í húsinu. Jakob varð svo reiður útí naggrísinn, að hann tók hann inní eldhús og saxaði hann smátt með risa kjöthnífa. Svo steikti hann naggrísa kjötið og bjó til tælenskan pottrétt. Hann bauð öllum vinum sínum í mat og framreiddi þennan pottrétt glæsilega með Majokoti sósu, paté og hrísgrjónum.

Næsta morgun er Jakob var að bera út, og kom að götu reiða áskrifandans, þá sá hann riiiisastórt Sirkustjald. Hann heyrði ljónaöskur, og apahlátur. Hann fór inní tjaldið, og þar stóð reiði áskrifandinn með svipu og í leðursamfesting, og sló í 7 litla dverga sem hlupu í hringi og öskruðu eins og ljón, en svo voru 3 mongólítar sem hengu í nokkrum pálmatrjám og hlóu eins og apar. Jakob þótti þetta afar undarlegt, næstum draumi líkast. En allt í einu, heyrði hann hávært skellinöðru hljóð. Í lofti sirkustjaldsins var stórt op. Þar kom inn svífandi köttur með skikkju á rauðru skellinöðru. Kötturinn sagði heita Brandur og hann væri ofurhetja, því hann gæti séð í gegnum allt gler og stöðvaði þannig hin ýmsu rán sem og nauðgangir. Hann sagðist vera kominn hingað til að bjarga Jakob frá allri spillingu á jörðunni, því hann ætlaði að taka hann til Júðalands, þar sem allir júðar lifðu í sátt og samlyndi. En fyrir 627 árum hafði einn af forfeðrum Hitlers gert gat á Júðaland og því féllu nokkrir júðar til jarðar, og þannig hefðu Júðar dagsins í dag endað hér á jörðu niðri.

Jakob vissi ekki hvort hann ætti að vera glaður eða reiður Brandi, því hann vissi ekkert hvernig þetta Júðaland var. Að lokum féllst Jakob þó á að fara með Brandi til Júðalands. Jakob sast aftan á skellinöðruna hans Brands og þeir flugu langt upp fyrir skýjin, en svo fór skellinaðran hans Brands á ljóshraða, og þeir hurfu úr sjónmáli….

TO BE CONTINUED