Einu sinni var Björn að labba og sá allt í einuí einu hann einhvern gamlan fátækan ljótan og druslulegan mann missa óvart sýru á stéttina fyrir framan Björn. Björn var alltaf svo góður og hjálpaði öllum og sagði: “Ég skal hjálpa þér”. Svo rann hann með hausinn í sýruna. Hann brann í andlitinu en gamli fátæki ljóti druslulegi maðurinn hjálpaði honum upp. Hann bjargaðist en í skólanum var hann kallaður Rauðenni því hann var svo rauður á enninu eftir brunann. Honum var nóg boðið eftir þessi leiðindi og flýði upp í fjöll, hann labbaði góðan spöl langt upp í fjöllin. Hann sá tré eftir tré. Hann var glorhungraður, hann sá kastala og var hann himinnlifandi og hann fór inn í hann. Og þar fann hann ísskáp, hann var fullur af mat, hann sagði: “Vá þetta er cool”. Hann tók fullt af mat og fór út og borðaði. Allt í einu sá hann menn koma í átta sætis bíl með 211 hestafla vél sem fóru inn í kastalann. Einhver var að koma út og kvarta yfur matnum, viðkomandi sagði að matur hefði minnkað í ískápinum. Hinn sagði það hafi örugglega verið Bárður feiti því hann er alltaf síétandi. Björn svaf þarna úti um morguninn og læddist hann inn um glugga því hann ætlað að fá sér að éta. Björn heyrði einhvern tala. Hann talaði eitthvað um ræna banka. Björn fór inn og sagði: “Þið eruð handteknir”! Þeir tóku upp uzia og byrjuðu að skjóta. Björn tók eld og varði öll skotin sem komu að honum. Svo henti hann eldinum og tók tvær vélbyssur og skaut á þá alla og sagði: “Hafðu það ekta”


Endi