Þessi saga er eftir Pingvin og GulluJ.

Hundarnir í leðurbúinginum brutust inn til Pingvin.
Þeir ætla að hertaka hana og bananann.

Pingvin varar bananann við en hann er upptekin við að greiða sér með mjólkurfernu svo að hann heyrir ekki í henni,loks þegar Bananinn ætlar að fara að kalla á páfann heyrir hann í sardínudós jarma.
En þá koma leðurklæddu hundarnir og handsaman bananann.

Pingvin nær að teyja sig í klósettrúlluna og kallar á hjálp nammisólgnu fiskiflugunnar, en hún er föst í karamellunni svo að hún getur ekki komið til bjargar.
En GullaJ heyrir neyðarópið og flýtir sér að klæða sig í ofurbúinginn og flýgur á stað.

Á sama tíma er mappan morðóða búin að læsa klónum í háls Pingvinar.

GullaJ býst til lendingar *reykur*
og lendir mjúklega hjá möppunni og Pingvin.
Hún hendir möppunni burt og tekur Pingvin í arma sér og flýgur með hana burt.

Þegar GullaJ hefur fundið öruggann stað lætur hún Pingvin niður.
,,Þakka þér fyrir“ segir Pingvin
,,lof mér nú að sjá hinn góða bjargvætt minn.”

GullaJ tekur grímuna af sér.

-,,Amma!“ segir Pingvin en ég hélt að íþróttaálfurinn hefði drepið þig!”

GullaJ segir ekkert, horfir bara á Pingvin og hverfur.
Eftir er hálsmenið sem hún bar.

Hálsmenið var nisti, pingvin opnaði það og sá mynd, mynd af ömmu sinni og ofurömmu á hinni hlið nistisins.

Pingvin gengur í burt þegar alt í einu kemur voða hávaði *trommusláttur*, risa ruslafata stekkur fyrir húshornið og Pingvin öskrar -,,GullaJ!"