Einu sinni var ung stúlka að nafni Thelma. Hún bjó í litlu þorpi rétt fyrir utan Newcastle í Englandi.
Fjölskyldan hennar átti lítinn pening og því fór hún að vinna sem vændiskona. Henni gekk vel enda mjög vel vaxin. Hún var ljóshærð, frekar hávaxin, með stinnann rass og stór og flott brjóst.
Í fyrsta sinn á æfinni átti hún pening til að fara í leikhús, eða skemmta sér eins og hún vildi.
En eitt kvöldið þegar hún var á leiðinni heim kemur maður og grípur í hana þetta var í dimmu húsasundi svo að enginn sá þetta. Hann spyr hana hvað hún tæki fyrir nóttina, en hún segist vera búin að vinna og sé að fara heim. Hann lætur sér ekki segjast og biður hana þá bara að totta sig.
Hún segir honum að hún muni ekki totta hann hvað sem hann segi. Þá byrjar hann að káfa á henni og segir að hún ríði honum hvort sem hún vilji það eður ei. Hún berst um og reynir að losa sig en maðurinn var sterkur og hélt fast.
Hann byrjar að sleikja á henni kinnina og grípur í brjóstið á henni. Hún nær að losa sig og hleypur burt en ekki langt því að maðurinn nær henni og nauðgar henni. Hann lætur ekki þar við sitja því að þegar hann er búinn að nauðga henni lemur hann hana og Skilur hana þar eftir nær dauða en lífi. Hún lá þarna eftir meðvitundarlaus þangað til að maður kom og tók hana á spítalann.
Hún rankar svo við sér daginn eftir í rúmi á spítalanum með ógurlegann verk í höfðinu.
Hún lítur í kringum sig og sér ungann mann starandi á hana. ,,Hvað kom eiginlega fyrir þig’’ spurði hann.
Hún svaraði engu heldur leit í kringum sig ,,Hvar er ég’’? ,,Þú ert á Oswald sjúkrahúsinu í London’’ svaraði maðurinn.
Svo sofnaði hún.
Daginn eftir er hún vakin af gömlum lækni sem horfði á hana og sagði ,,Ég er því miður með slæmar fréttir ungfrú. Þú ert ófrísk’’.
Maðurinn sem nauðgaði henni hafði barnað hana.
Hún var útskrifuð af sjúkrahúsinu daginn eftir og fór heim til foreldra sinna og sagði þeim fréttirnar.
Þau fengu shock. Þau höfðu ekki haft neina hugmynd um að hún væri að vinna sem vændiskona.
Hún reyndi að halda áfram með lífið, að finna sér nýja vinnu því að enginn kúnni vildi hana núna alla bólgna og hruflaða, en ekkert gekk.
Hún sótti um vinnu á öllum hugsanlegum stöðum en enga vinnu var fyrir hana að hafa.
Hún var ekki lengur virt viðlits af vinum sínum nema einum sem hét Róbert. Hann hjálpaði henni þegar hún þurfti á hjálp að halda og var hennar eini félagsskapur. Thelma jafnaði sig aldrei á þessu og varð brátt þunglynd, hún talaði við engann, ekki einu sinni Róbert. Tveim mánuðum eftir nauðgunina framdi hún sjálfsmorð með því að henda sér fram af brú.
Endir Guðmundur Kristjánsson