Ég skellti hurðinni eins fast og ég gat á eftir mér. Helvítis tík er þessi skepna þarna frammi hugsaði ég.
Hún átti aldrei pening og ef hún átti þá var ískápurinn ímist fullur af bjóri eða brennivíni.
Hún gerði aldrei neitt fyrir mig fötin sem ég geng í stal ég eitt sinn af frænda mínum sem ég fór til.
Í hverju hefði ég gengið hefði ég ekki tekið þau?
Partýið var að byrja en ég átti ekki pening. Djöfullinn, hugsaði ég með sjálfum mér. Ég fer þangað og tjékka hvort ég muni komast inn án þess að borga. Ég opnaði hurðina og sá hvar mamma sat að horfa á imbakassan. Þegar pabbi var lifandi var allt mikið betra. Þá gat ég talað við þau bæði en hvorugt núna. Mamma er alltaf full og það er erfitt að tala við dauða menn. Ég settist í bílinn og setti í gang. Keyrði að partýstaðnum . é gopnaði hurðina og labbaði að dyrunum þar stóðu tveir massaðir menn og pössuðu dyrnar. Ég reyndi að fara á milli en þeir gripu mig og spurðu um peningin. Eða sögðu mér að hypja mig ég settist aftur inní bílinn og var þar daltið lengi. Ég hugsaði um að vara ríkur og eiga mikinn pening, kaupa það sem maður vildi og eiga alltaf mat. Þa´datt mér snilldar ráð í hug. Ég myndi stela peningnum. ég keyrði heim og sótti hníf og bjó til grímu og fór í sjoppuna hérna rétt hjá. ég horfði smá stund á hurðina af sjoppunni og ákvað svo að fara inn. Ég kom hlaupandi og beindi hnífnum að afgreiðslumanninum og sagði við hann: komdu með peningana fávitinn þinn. Hann rétti mér allt féið ég hljóp út með það tók grímuna af og setti hana í vasan og hnífinn líka. Ég fór inní húsasund og hóf að telja. Ég hafði aldrei snert svona marga peninga áður. Ég heyrði í löggunni koma á staðinn. Þetta hafði þá tekist.
Daginn eftir vaknaði ég með það eitt í huga að kaupa byssur og allt sem ég þyrfti í stóra ránið á microsoft. Svartur galli með bandi og hníf , byssur með hljóðdeifi, litlar hljóðsprengjur.
Þegar nóttin kom byraði ég að klifra upp á þakið á microsoft é gvar hálfnaður vá hvað það var langt niður. Ég ætlaði ekki að hætta við útaf því. Ég klifraði lengra og lengra þar til ég kom uppá. Þar var þakgluggi opinn. Ég leit ofaní bygginguna. Þarna var einginn sjáanlegur. Ég batt bandi við járnstubb sem kom uppúr þakinu ég lét mig síga niður, tók bandið af mér og labbaði lengra ég heirði vörð nálgast. Ég fór upp við vegginnn og kastaði hljóðsprengju í hina áttina. hann hljóp strax að henni. Ég kom aftan að honum með hnífinn minn og stakk hann í bakið þá öskraði hann svo ég greip um munnin á honum og stakk aftur í hjartað. Ég fann hann var dáinn. Ég sleppti honum og hljóp áfram. Ég heirði tal tveggja manna, heyrðir þú þetta öskur? Nei, ég held ekki. Okei. Þá beygði ég mig fyrir hornið með báðar skammbyssurnar og skaut þá báða tvisvar. Svo kom stigi og stofa sem stóð: BANNAÐUR AÐGANGUR. Ég opnaði hana. Þar voru þrír menn vopnaðir. Ég skaut einn en hinir voru fljótir að bregðast viðog skutu á mig á móti. Ég hoppaði bakvið sófa sem þarna var og fann að ég hefði verið skotinn í hendina. Þvílíkur sársauki frá skotinu hugsaði ég og varð mjög reiður, rúllaði mér frá sófanum og skaut annan mann og skaut hinn í leiðinni. Svo sá ég hvar þykkur skápur var ólokaður að þarna var svo ótrúlega mikill peningur að ég kom ekki öllu fyrir í pokanum sem ég tók með mér. Ég hljóp eins hratt og ég gat til bandsins og klifraði upp það ég tók í gluggagarminn og var að tosa mig upp þegar ég fann að eitthvað fór á bólakaf í mig. Ég fann hvernig ég missti og datt. Þessar nokkrar sekúdur af 20 ára lífi mínu hafði ég átt nægan pening