Það var í fjarlægu landi fyrir langalöngu.Þar sem að menn voru ennþá menn, hundar voru enþá hunar og grjónagrautur var ennþá grjónagrautur.
Það var einn góðan veðurdag að það var mikill stormur.Lúðvík þræll var að veiða fyrir Hauchitchianicouchiananouqandriaestebanegoldinasteraudi nhaergenachenstendovittingoulustarinagaste.
Yfirleitt veiddi hann bara bjargarlausar kanínur sem fest höfðu í gildrum hans um allann skóginn, en þarna var svolítið stærra.Það var göltur frá óvinaættbálknum, Hensokattiettenanostichenattigold.
Lúðvík ákvað að taka hann heim því hann mundi endast í allt af 3 daga fyrir þennan stóra ættbálk, Hauchitchianicouchiananouqandriaestebanegoldinasteraudi nhaergenachenstendovittingoulustarinagaste.En Lúðvík var ekki mjög sterkur þræll því hann fékk alltaf afganga af matnum sem var oftast bara skinnið og smá kjöt undan beinunum.Þannig yfirleitt var hann mjög svangur og veikburða.Allt í einu fékk hann góða hugmynd.Hann ætlaði að finna apana 7 og öðlast óendanlega visku.Eh…. reyndar bara fá góðan mat og losna úr þrældómnum.Hann lagði af stað eftir erfiðri skógarleiðinni og var orðinn þreyttur eftir 100 metra vegna orkuskorts.EFtir 3 vikna stanslausa göngu fann gönguhópur beinagrindina af Lúðvíki 320 árum síðar.Hann hafði aldrei komist að öpunum.Gott á hann.

ENDIR