ég er nú bara 13 ára en tel mig sjálfa nú samt viti borna manneskju og var svona að velta ýmsum hlutum fyrir mér, hvers vegna í anskotanum er verið að hafa fyrir því að byrja á þessu stríði? maður pælir oft í þessu það virðist vera gaman að sjá marga unga gáfaða drengi deyja, ekki endilega með sæmd, úr blóðkreppusótt eða ýmsum öðrum kvillum sem þjá oft menn sem hanga í blautum skurðum og skjóta úr flottu byssunni sinni af og til. eða börn og unglinga með hríðskotabyssur í höndum staðráðin í því að drepa óvinin þrátt fyrir að þeir hafi verið vinir þessa einstaklings áður en ríkiskallar í stóru húsi sem hafa ekkert að óttast áhváðu að setja þessar hörmungar yfir þjóð sína út af því að þeir vildu ekki hugsa rökrétt, það er ekkert gagn í stríði. byssukúlur þjóta framhjá eyrunum mínum þegar ég stend á götunni, sama er mér mamma dáinn pabbi líka. frændi nauðgaði mér og ég drap hann, ekkert skiptir máli legnur. nei sko, kemur ekki þessi indæli hermaður og segir mér að koma mér héðan nema ég vilji fá blý í allan skrokkinn, hvað með það spyr ég það þarfnast mín enginn lengur. hann dregur mig burt og segir að ég ætti að hugsa um egið líf. ég sest niður á götuna og segi að mér sé sama um allt, líka mitt egið líf, hvað ætli hann þá að gera?
hann rífur mig upp og fer með mig á rauða kross húsið sem var rétt hjá okkur, ég fór þangað grátandi þegar frændi nauðgaði mér það var blóð út um allt og ég fann svo mikið til en þau, þau sögðu að þau höfðu annað að gera en að hlusta á vælandi smákrakka sem hafði hruflað sig á hnénu þegar ég kom nær húsinu stóð frændi þar, ég hafði þá ekkidrepið hann eftir allt samann, jú höndin var alblóðug og hann var með stórt glóðurauga en dauður var hann ekki hann brosti smeðjulega og spurði hvort ég vildi ekki koma með sér heim.
þegar ég neitaði varð hann reiður og kallaði mig mellu og dýnu fyrir karlmenn, ég mundi eftir öllum atburðunum
síðasta mánuðinn af lífi mínu og sá skýrt mömmu deyja, pabba brotna niður af sorg og deyja sjálfur í örmunum á mér, hungrinu, hræðslunni, frænda að nauðgamér alla þessa daga þar til ég trylltist og lamdi hann í klessu og flúði svo var ég kominn aftur í raunveruleikann og fann það út að ég yrði að bjarga mér sjálf. ég flúði. og fór til fjarlægs lands, þau kalla það himnaríki í evrópu.