Gunnfríður stóð inni í eldhúsi og var að elda fyrir börnin sín 3.
Þau hétu Gunnar, Geir og Geirþrúður.
Gunnar var 14 ára, Geir var 9 en Geirþrúður var 6.
Gunnfríður var að elda spaghettí og búa til sérstaka tómatssósu.Hún var einstæð því maðurinn hennar hafði farið út í búð að kaupa salt en hann snéri aldrei aftur.
Gunnfríður var að færa mat á borðið en börnin voru inni í stofu að horfa á mynd.
Matur krakkar, kallaði Gunnfríður.
Börnin komu hlaupandi inn, enda höfðu þau ekki fengið neitt að borða heillengi.
Gunnfríður bjó með börnunum í blokk á Kleppsveginum og þau voru frekar blönk og alveg að drukkna í skuldum.
Jæja, ef hann faðir ykkar hefði nú selt verðbréfin áður en hann yfirgaf okkur, sagði Gunnfríður.
Já, sagði Gunnar.En hann yfirgaf okkur ekki.Hann var myrtur.
Gunnar hafði tönnlast á því síðan pabbi þeirra yfirgaf hann.Hann átti enga vini því allir álitu hann algeran fávita.
En að matarborðinu var maturinn borðaður hljóðlega og svo voru börnin rekin í rúmið.
Það var þröngt um þau þarna á Kleppsveginum.Þau voru aðeins í 70 fermetra húsi.Það voru 2 svefnherbergi í íbúðinni.
Gunnar hafði fengið starf við að bera út hjá fréttablaðinu til að geta nurlað saman smá aur.
Gunnfríður var nýbúin að fá vinnu sem forritari hjá einhverju viðskiptafyrirtæki sem sérhannaði sig í verðbréfum.Hún fékk 125000 á mánuði fyrir það fyrir skatt.
Gunnar fór klukkan 7 því skólinn byrjaði klukkan 8.
En klukkan var orðin 8:20 og Gunnar ekki en kominn.
Gunnfríður ætlaði að hringja á lögguna en það var búið að loka fyrir símann hjá þeim vegna þess að símreikningurinn var ógreiddur.En hún Gunnfríður fékk að hringja í íbúðinni á móti.
Hún lýsti eftir Gunnari og skellti svo á.
Gunnfríður var farin að gráta.Þótt hún hefði varla efni á að fæða alla fjölskylduna vildi hún ekki missa Gunnar, drenginn sinn.
Lögreglan leitaði allt í kring og sáu allt í einu snjóskafl sem var með rauðum blettum.Þeir byrjuðu að róta í honum og sáu Gunnnar dáinn.
Það var greinilegt að hann hafði dáið með þvílíkum kvölum því skelfingasvipurinn var á stirðnuðu líkinu.
Það hafði verið skotið í fótinn á honum 3 skotum.Svo var tekinn hnífur og rist inn í magann á honum.En lögreglumennirnir sáu að augljós dánarorskök voru 3 kúlur í hausinn.Líkið var ennþá heitt.
Ekki meiri en 30 mín. síðan hann var myrtur.
Við verðum að senda líkið í krufningu, sagði lögreglumaður þarna.Það þarf líka að kanna byssukúlurnar.
Kostar það ekki stórfé? spurði Gunnfríður.
Nei, ekki krónu,sagði löggan.
Ok, sagði Gunnfríður.Þá er mér sama.
En svo tóku þeir eftir svolitlu.Í úlpuvasanum var miði sem á stóð: “morð er orðið”.
Gunnfríður var hrædd.Hún hljóp heim til sín og viti menn.
Var ekki bara fyrrum kærastinn mættur og sagði:Langt síðan við höfum sést.
Ó elsku Finnur, sagði Gunnfríður.Ég hélt þú hefðir verið myrtur.
Ég var ekki myrtur Gunna, sagði Finnur.En ég myrti Gunnar og mun myrða alla hina í fjölskyldunni.Þú verður síðust.
Nei, elsku Finnur.Ekkigera það, sagði Gunnfríður.
Fluga settist á gluggakistuna og suðaði.
Finnur tók nbyssu og bombaði á fluguna.
Jæja, sagði hann.Ég fer núna elskan mín.BÆÆÆÆ.
Svo fór hann burt.
Gunnfríður náði í kíki og sá að bílnúmer bílsins var : WY-223.
Hún hringdi í lögguna og tilkynnti þetta.
Löggan fékk húsleitarheimild og ruddist inn í húsið.
Það voru brothljóð í hurðinni.
Þeir leituðu en fundu ekki neinn.
Bara 562 miða sem stóð á: Morð er orðið.
Morðinginn gengur ennþá laus og hver veit nema hann fremji fleiri morð.

Takk fyrir, þessi saga ÁTTI að vera boring.